تبيين نسبت بين خدا و ذات الهي با مخلوقات، مبتني بر وجوه تمايز ميان دو مفهوم خدا و الوهيت در انديشة اكهارت

No Title

مايستر اكهارت (1328-1260م) ميان وجودي كه خالق مخلوقات است، يعني خدا يا «God»، و ذاتي واحد و مطلق از هر قيدي، يعني الوهيت يا «Godhead» تمايز قايل مي شود. هدف اين مقاله تحليل و تبيين نسبت بين خدا و ذات او با مخلوقات بر اساس وجوه اين تمايز است. نتايج اين تحليل نشان ميدهد كه بر اساس ديدگاه اكهارت، خدا عالم را به عنوان مخلوق، متحد با خود آفريده است. بين او و مخلوقات سنخيت علي و معلولي وجود دارد. امكان شناخت خدا از طريق قواي ادراكي و امكان سخن گفتن درباره خدا وجود دارد. اما مبتني بر همين ديدگاه، الوهيت ذات هر موجود و منشا همه كمالات وجودي است. به واسطه دو ويژگي اصلي وحدت مطلق و فاعل نبودن، شبيه به چيزي نيست و هيچ نسبت و سنخيتي با هيچ چيز ندارد. از هر قيدي، حتي قيد اطلاق، مبراست و نميتوان آن را وجود خواند. نه امكان سخن گفتن درباره الوهيت وجود دارد و نه امكان شناخت؛ بلكه تنها به واسطه عروج ميتوان با او يكي شد. در نتيجه، بر پايه ديدگاه اكهارت، الوهيت با ذات هر موجود، عينيت دارد و با وجود آنها داراي تباين است.

No abstract