كليدواژه :
نزاع و درگيري , خانواده , اعتماد اجتماعي , احساس ناامني , پايگاه اقتصادي اجتماعي
چكيده فارسي :
پيش‌بيني دانشمندان علوم اجتماعي در ديناي نوين امروزي كاهش خشونت و نزاع بود. آمار و ارقام حاكي از رشد نزاع و درگيري در جوامع پيشرفته و غير پيشرفته است كه هزينه‌هاي زيادي را بر اين جوامع تحميل مي‌كند. انديشمندان و جامعه شناسان، عوامل اشتغال، بيكاري، احساس ناامني، روابط اجتماعي و خانوادگي، اعتماد اجتماعي و پايگاه اقتصادي اجتماعي را به واسطه ايجاد اضطراب و نگراني، موجب ايجاد تنش و در نتيجه مؤثر بر افزايش نزاع و درگيري مطرح كرده اند.
در اين پژوهش با طرح 10 فرضيه و انتخاب تصادفي 400 نمونه، موضوع عوامل اجتماعي مؤثر بر نزاع و درگيري به صورت پيمايشي در شهر جديد پرند مطالعه شد. نتيجه نشان مي‌دهد مهاجرت نه به خودي خود، بلكه مهاجرت از غير تهران، بيكاري، احساس ناامني، اعتماد اجتماعي پايين و سن پايين با نزاع و درگيري بالا رابطه دارد. پايگاه اقتصادي اجتماعي اين رابطه را نشان نمي‌دهد، اما با تفكيك انواع نزاع معلوم شد افراد با تحصيلات، درآمد و منزلت شغلي بالا بيشتر در محيط كار و افراد با تحصيلات و درآمد و منزلت شغلي پايين بيشتر در خيابان و محيط خانوادگي درگير نزاع مي‌شوند. رابطه نامناسب با پدر و مراودة زياد محلي، با نزاع بالا رابطه نشان مي‌دهد.
چكيده لاتين :
In the modern world social scientists predicted a decline in violence and dispute. However, in both developed and developing countries statistics show more violence which imposes high expenditures to these societies. Many theories focus on immigration as a determinant factor which has recently made the new town, Parand, more vulnerable to social deviations such as increase in violence. Thinkers and sociologists consider job status, unemployment, feeling insecurity, family and social relationships, social confidence and socioeconomic status as tension-making factors that result in increasing violence. This research empirically tests ten hypotheses by random sampling and a sample size of 400 to study the effective factors of violence. Results show that immigration not by itself but by to immigrants’ origins (from Tehran and except Tehran), unemployment, feeling insecurity, low social confidence and early age are related to high violence. Furthermore, socioeconomic status does not show any correlation with violence, but after decomposing the violence variable to some violence types, it is appeared that high education, more income and high job status correlate with violence in job place while low education, low income and low job position correlate with violence on street and domestic violence. In addition, father’s maltreatment and more social relationships in locality correlate with high violence. The result of analysis represents high social confidence of residences of Parand to the police. Consequently, it is recommended to execute preventive plans at schools, universities, canteens, neighborhoods and work places using the existing experiences in the organizations and people participation by the management of police specially its social work section.
