نقد و بررسي آراء خاورشناسان پيرامون اسناد حديث

A Critical Study of the Views of Orientalists Regarding the Chains of Transmission of Hadith

به جرئت مي توان گفت اسناد حديث از مهم ترين اركان حديث است؛ چنان كه در عصر حاضر خاورشناسان درباره آن شبهات و تشكيكات فراواني مطرح كرده اند و مسلما نقادي هايي به دنبال داشته است. هدف از نگارش اين نوشتار، بررسي و نقد آراي خاورشناسان درباره اسناد حديث است. پژوهش حاضر، در ابتدا مرحله پيدايش تاريخي سند را ذكر كرده، سپس نظريات خاورشناسان مهم را درباره اسناد حديث مورد بررسي و نقد قرار مي دهد. رهاورد اين پژوهش نشان مي دهد كه اهداف مطالعات خاورشناسان و مباني نظري آنها كاملا متفاوت از مطالعات مسلمانان است؛ از اين رو، روش شناسي آنها در زمينه مطالعات حديثي مسلمانان كارساز نيست و ادله آنان براي اثبات مدعايشان كافي نيست؛ زيرا كه اشكالات فراواني در استدلال هاي آنها وجود دارد. در اين نوشتار، اين استدلال ها مورد بررسي و نقد قرار مي گيرد.

It is possible to state without reservation that the chain of transmission is one of the fundamental components of traditions. In the present era one of the important discussions wherein Orientalists have raised numerous doubts and questions relates to the issue of chains of transmission, which in turn have been countered by many rebuttals. The present paper aims to put forward a critical study of the views of Orientalists regarding the chains of transmission of hadith. The research herein is descriptive-analytical and is carried out with a critical outlook. First, we mention the historical genesis of the chain of transmission after which we proceed to study and critique the views of some important Orientalist scholars. The outcome of this research shows that the goals of Orientalists and their theoretical principles are completely different from those of Muslim scholars. As such, their methodology in the field of Islamic hadith studies has yielded no benefit, and the evidence they have provided for their claims are inconclusive. There are many flaws in their arguments and these are discussed and studied in the present article.