عنوان مقاله :
تحليل روايي - ادبي «شاهد» در آيه بينه از منظر فريقين
عنوان به زبان ديگر :
No Title
پديد آورندگان :
ابراهيم, مينا ﻣﺆﺳﺴﻪ آﻣﻮزش ﻋﺎﻟﯽ ﻓﺎﻃﻤﺔ اﻟﺰﻫﺮا ﺧﻮراﺳﮕﺎن اﺻﻔﻬﺎن , محمدي, محمدحسين ﺟﺎﻣﻌﺔ اﻟﻤﺼﻄﻔﯽ ا ﻟﻌﺎﻟﻤﯿﺔ ﻗﻢ - ﮔﺮوه ﻋﻠﻮم ﻗﺮآن , خوش فر, محسن ﺟﺎﻣﻌﺔ اﻟﻤﺼﻄﻔﯽ اﻟﻌﺎﻟﻤﯿﺔ ﻗﻢ
كليدواژه :
روايت , تحليل روايي , تحليل ادبي , آيه 17 هود , شاهد , تفسير تطبيقي , مفسران فريقين
چكيده فارسي :
اختلاف ديدگاه شيعه و اهل سنت در آيات الهي، باعث ايجاد تعابير متفاوتي در تفاسير شده است؛ به صورتي كه اين تفاوت ديدگاه ها در آيه 17 سوره هود احتمالات فراواني ايجاد كرده و گاه استناد به آن ها، دليلي بر اثبات يا تقويت نگرشي خاص مي شود. ازاين رو در برخورد با احتمالات مطرح در آيات، دقت به معناي مستخرج مطابق با اين آراء اهميت خاصي پيدا مي كند؛ پس در بيان تعيين مصداق در فراز Pيتلوه شاهد منهO برخي مفسران شيعه حضرت عليg را و تعدادي از مفسران اهل سنت ابوبكر را مصداق «شاهد» بيان كرده اند. همچنين گروهي ديگر از مفسران فريقين، پيامبرa يا لسان ايشان و نيز جبرييل يا قرآن را مصداق «شاهد» ذكر كرده اند. اين نوشتار به روش توصيفي تحليلي با تكيه بر روايات تفسيري و ادله ادبي، به دنبال بررسي تطبيقي ادله مفسران فريقين درباره آيه مزبور است تا از رهيافت آن به فهم معناي صحيح دست يابد. اين تحقيق با اشاره به اينكه مرجع ضماير متصل در «يتلوه» و «ربه» به كلمه «من» در فراز ابتدايي آيه و ضمير «منه» به «ربه» برمي گردد، بيان مي دارد كه مقصود از «شاهد»، قرآن بوده و به صادق بودن ادعاي پيامبرa بر رسالتش شهادت مي دهد. اما ديگر اقوال از قوت لازم در استدلال برخوردار نيست و قولي كه مي گويد: «مقصود از شاهد، امام عليg است»، بيانگر معناي باطني و از باب جري وتطبيق مي باشد.
چكيده لاتين :
No abstract
عنوان نشريه :
پژوهشنامه علوم حديث تطبيقي
