طراحي مدل فركس ايراني و تعيين آستانه مداخله و درمان پوكي استخوان بر اساس آن

مقدمه و اهداف: هدف از انجام اين پروژه بومي‌سازي الگوريتم ارزيابي احتمال 10ساله شكستگي براي جمعيت ايراني و توضيح نحوه مناسب استفاده از آن در بالين است.روش كار: احتمال 10ساله اختصاصي سني شكستگي‌هاي اساسي ناشي از پوكي استخوان، در زنان با شاخص توده بدني معمولي و به‌منظور تعيين احتمال شكستگي در دو آستانه مداخله محاسبه گرديد. اولين آستانه، برابر احتمال شكستگي اختصاصيسني در افراد با Tscore معادل 2.5 در گردن فمور بود. رويكرد دوم، احتمال شكستگي اختصاصيسني معادل احتمال شكستگي در زنان باسابقه قبلي شكستگي و در غياب تست سنجش تراكم استخوان بود. اين آستانه‌ها بر اساس راهنماهاي موجود تعريف شدند. تأثير تراكم معدني استخوان بر مقادير اين آستانه‌ها نيز به‌طور جداگانه بررسي شد. يافته‌ها: مشابه زنان باسابقه قبلي شكستگي، احتمال 10 ساله شكستگي اساسي ناشي از پوكي استخوان از 4.9% در 50 سالگي به 17% در 80 سالگي افزايش يافت. در صورت استفاده از Tscore كمتر از 2.5 به‌عنوان معيار، احتمال شكستگي در زنان 50 ساله با توده استخواني پايين دو برابر زنان هم‌سن ولي با توده استخواني طبيعي و در غياب عوامل خطر بود. در اين گروه ميزان افزايش نسبي احتمال شكستگي با افزايش سن كاهش يافت، و در سنين بالاي 80 سال، داشتن Tscore كمتر از 2.5 محافظت‌كننده بود..نتيجه‌گيري: تعيين آستانه مداخله تنها بر اساس توده استخواني، براي شناسايي زنان در معرض خطر شكستگي بخصوص در سنين بالا كمك‌كننده نيست. استفاده از احتمال شكستگي بر اساس آستانه شكستگي مي‌تواند شناسايي اين زنان را بهبود بخشد.