نابرابري اقتصادي- اجتماعي و سلامت روان در تهران

مقدمه و اهداف: شناخت و تحليل عوامل اقتصادي اجتماعي اثرگذار بر سلامت روان مي‌تواند از جنبه سياستگذاري در حوزه سلامت روان براي ساكنان كلان‌شهرها مورد توجه قرار گيرد. هدف از اين مطالعه، بررسي ارتباط عوامل اقتصادي اجتماعي با سلامت روان خانوارهاي ساكن كلان‌شهر تهران بود.روش كار: اين مطالعه يك پژوهش توصيفي تحليلي در قالب مطالعه مقطعي بود. در اين مطالعه 650 خانوار با استفاده از روش نمونه‌گيري تركيبي از مناطق 22 گانه شهر تهران مورد بررسي قرار گرفتند. سنجه‌هاي سلامت روان با استفاده از پرسشنامه استاندارد 36SF و سنجه‌هاي اقتصادي اجتماعي خانوار با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته جمع‌آوري شدند. روايي صوري پرسشنامه به روش كيفي و روايي محتوايي به روش كمي اندازه‌گيري شد. براي بررسي پايايي، از روش آزمون بازآزمون استفاده شد. براي تحليل داده‌ها از برآورد مدل‌هاي رگرسيوني به روش حداقل مربعات معموليOLS) ) و روش حداقل مربعات وزنيWLS) ) استفاده شد. محاسبه‌ها با نرم‌افزار Stata نسخه 14 انجام شد. يافته‌ها: از بين متغيرهاي اقتصادياجتماعي مورد بررسي، چهار متغير شامل سال‌هاي تحصيل، رفتارهاي بهداشتي (فعاليت فيزيكي منظم، عادت‌هاي غذايي سالم)، عدم استعمال دخانيات، و سرمايه اجتماعي ارتباط مثبت و معني‌داري با تمام سنجه‌هاي سلامت روان (نقش اجتماعي، عدم وجود اختلال‌هاي هيجاني، سلامت روان و سرزندگي) داشتند (0.05 P). ارتباط عدم استفاده از دخانيات با همه سنجه‌هاي سلامت روان بيشتر از ساير متغيرهاي اقتصادي-اجتماعي بود (0.05 P).نتيجه‌گيري: بايد در سياست‌گذاري‌هاي سلامت روان، بر توسعه سرمايه اجتماعي در كلان‌شهرها، ترويج رفتارهاي بهداشتي شهروندان، و به‌ويژه استعمال دخانيات و اختلال‌هاي رفتاري مرتبط با آن تمركز ويژه‌اي نمايند.