عوامل اقتصادي مؤثر بر نظام‌هاي بهره‌برداري از اراضي زراعي

اين پژوهش به‌دنبال بررسي ارتباط بين عوامل اقتصادي و سطح زيركشت محصولات زراعي است. مدل در قالب اقتصادسنجي فضايي براي شش استان با اقليم خشك شامل استان‌هاي اصفهان، سيستان و بلوچستان، فارس، كرمان، هرمزگان، يزد، در بازه زماني سال‌هاي 1392 تا 1397، تصريح شد. در اين پژوهش به‌دليل بُعد مكاني داده‌ها، از تكنيك اقتصاد سنجي فضايي استفاده شد. به عبارتي ارتباط مثبتي بين مشاهدات مربوط به سطح زيركشت اين استان‌ها وجود دارد، كه عدم لحاظ كردن آن در مدل، نتايج تورش‌داري به همراه خواهد داشت. پس از جمع‌آوري داده‌ها و تشكيل ماتريس مجاورت، با استفاده از نرم افزار Ststa15 مدل تخمين زده شد. با توجه به آزمون موران و تحليل نتايج حاصل از چهار مدل فضايي، مدل دوربين فضايي انتخاب شد. در اين مطالعه اثرات مستقيم و اثرات غيرمستقيم متغيرهاي توضيحي برآورد شد، كه نتايج بيانگر معنادار بودن اثرات مستقيم و اثرات سرريز بر اساس اثرات غيرمستقيم است. نتايج حاصل از تحليل يافته‌هاي مدل دوربين فضايي نشان داد كه توزيع درآمد در مناطق روستايي، توزيع درآمد در مناطق شهري، نرخ تورم، نرخ بيكاري، نرخ شهرنشيني، نسبت جواني جمعيت، نرخ مشاركت اقتصادي و محصول ناخالص داخلي عوامل تأثيرگذار بر سطح زيركشت محصولات زراعي در استان‌هاي مورد بررسي مي‌باشد.