تأثير حق الزحمه حسابرسي بر وفاداري صاحبكار

وفاداري در حسابرسي به مفهوم استفاده از خدمات يك حسابرس در طول زمان (دوره تصدي حسابرس) توسط صاحبكار مشخص مي باشد. آگاهي از نحوه تعيين حق الزحمه حسابرسي هم براي صاحبكار و هم براي حسابرس مهم است. هرچه حق الزحمه بيشتري براي حسابرس در نظر گرفته شود، تلاش وي نيز بيشتر مي گردد و كيفيت كار را بالا مي برد، ولي در اين صورت حسابرسان از نظر مالي به مشتريان خود وابسته مي شوند و باعث از دست دادن استقلال آنان مي شود. در اين ميان وفاداري صاحبكار نسبت به حسابرس از اهميت والايي بر خوردار است. هزينه هاي حسابرسي يا همان حق الزحمه، به صورت عادي و غير عادي شناسايي مي شوند و در اين پژوهش با توجه به هدف اين پژوهش انواع حق الزحمه ها مورد بررسي قرار گرفته شد. اين پژوهش با بهره گرفتن از مدل فاراگ و الياس (2011) براي نخستين بار اجزاي هزينه هاي حسابرسي را از هم تفكيك و با توجه به نقش آن بر وفاداري صاحبكار به بررسي تاثيرات آن با استفاده از نرم افزار استاتا و مدل رگرسيون لجستيك از نوع ترتيبي طي بازه زماني پژوهش 1383 تا 1394 پرداخته است. حق الزحمه پرداختي به حسابرس شامل دو قسمت مجزا مي باشد، ولي در صورت هاي مالي بعضاً به گزارش هزينه هاي حسابرسي اكتفا و از تمايز و تفكيك آن در صورت هاي مالي امتناع مي ورزند. البته بيش از 70 درصد شركت هاي بورسي از گزارش حق الزحمه حسابرس صرف نظر و آن را در ساير هزينه ها گزارش مي كنند. لذا طي بازه زماني پژوهش 99 شركت از شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در صورت هاي مالي خود هزينه هاي حسابرسي را افشا نمودند. ولي گزارش حق الزحمه در صورت هاي مالي به درج يك رقم ختم نمي شود و براي استفاده كنندگان هزينه هاي مربوط به تلاش حسابرسان و حق الزحمه غيرعادي حسابرس را از يكديگر تفكيك نمي سازد. شواهد پژوهش حاكي از آن است كه افزايش حق الزحمه حسابرس، از وفاداري صاحبكار نسبت به حسابرسان مي كاهد.