اثربخشي درمان شناختي-رفتاري بر طرحواره هاي ناسازگار در زنان با مشكلات زناشويي

مقدمه: رضايت زناشويي در تداوم زندگي زناشويي اصلي مهم است و شناسايي عوامل و مداخلات مؤثر در تقويت آن حائز اهميت است. پژوهش حاضر با هدف اثربخشي درمان شناختيرفتاري بر طرحواره هاي ناسازگار اوليه زنان با مشكلات زناشويي انجام شد.روش كار: پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون و گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل تمامي زنان مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهر تهران در سال 1398 بود. از اين بين تعداد 32 نفر به روش نمونه گيري هدفمند و بر اساس ملاك هاي ورود به مطالعه انتخاب و به صورت تصادفي در گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند (16 نفر در هر گروه). گروه آزمايش تحت 12 جلسه 90 دقيقه اي درمان شناختي رفتاري قرار گرفت. ابزار جمع آوري داده ها عبارت بود از پرسشنامۀ طرحوارۀ يانگ و مقياس سازگاري زناشويي اسپانير. داده ها با استفاده از نرم افزار 21SPSS و از طريق آزمون تحليل كوواريانس چند متغيري تحليل شد.يافته ها: نتايج نشان داد كه درمان شناختيرفتاري در كاهش طرحواره هاي ناسازگار اوليه در زنان داراي مشكلات زناشويي اثربخش است (0.05 P).نتيجه گيري: طبق نتايج مي توان در طراحي برنامه هاي مرتبط با ارتقاي سلامت خانواده و روابط زوجين از درمان شناتي رفتاري به عنوان مداخله اي مؤثر در بهبود طرحواره هاي ناسازگار اوليه استفاده نمود.