تحليل فضايي - مكاني ميزان مشاركت اجتماعي در بازآفريني بافت ناكارآمد شهري (مطالعه موردي: شهر بيرجند)

هدف مطالعه حاضر تحليل فضايي – مكاني ميزان مشاركت اجتماعي در بازآفريني بافت‌هاي ناكارآمد شهر بيرجند با استفاده از مدلهاي تصميم گيري است. اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و از لحاظ ماهيت و روش تحقيق از نوع توصيفي _ تحليلي مي‌باشد. روش گردآوري داده ها و اطلاعات در اين پژوهش؛ ميداني و كتابخانه‌اي است. براي تجزيه و تحليل آماري از آزمون همبستگي پيرسون، آزمون t تك نمونه‌اي و به منظور سطح‌بندي بافت‌هاي ناكارآمد از مدل ويكور (VIKOR) استفاده گرديد. جامعه آماري پژوهش، شامل ساكنين شش بافت‌ ناكارآمد در منطقه يك بيرجند است كه حجم نمونه آن 381 نفر است. نتايج نشان داد كه ميزان مشاركت اجتماعي اين بافت‌ها در طرح‌هاي بازآفريني شهري اندك و ناكافي بوده و بيشترين عامل موثر در افزايش مشاركت مردم در اين بافت‌ها؛ مولفه شفافيت و اعتماد‌سازي است. سطح‌بندي بافت‌هاي ناكارآمد به لحاظ ميزان مشاركت اجتماعي در بازآفريني شهري با مدل VIKOR نشان داد كه محلات جواديه و كارگران به ترتيب با ارزش Q به ميزان 0 و 0.21 در رتبه‌هاي اول و دوم (وضعيت مطلوب) و محلات چهاردرخت و هفده شهريور با Q به ميزان 0.442 و 0.584 در رتبه سوم و چهارم (وضعيت نيمه مطلوب) و محله ته ده با ارزش Q به ميزان 0.722 در رتبه پنجم و محله موسي‌بن‌جعفر با Q به ارزش 1 و ضعف در شاخص‌هاي تعلق مكاني، شفافيت و اعتمادسازي، انسجام اجتماعي، تمايل به مشاركت و نوع مشاركت در جايگاه آخر قرار گرفته است.