ارائه الگوي بهينه توسعه گردشگري در روستاهاي هدف گردشگري ايران مطالعه موردي: روستاي فورگ در استان خراسان جنوبي

گردشگري روستايي منبع با ارزشي براي اشتغال زايي و درآمد است و مي تواند وسيله اي براي توسعه اجتماعي و اقتصادي جوامع روستاي و حمايت از محيط زيست و فرهنگ روستايي مي باشد كه با بهره گيري مناسب از منابع طبيعي، انساني امكان رشد اقتصادي و توسعه را فراهم مي‌كند و نقش مهمي در متنوع سازي اقتصاد جوامع روستايي دارد و زمينه ساز ايجاد فرصت هاي جديدي در نواحي روستايي از جمله اشتغال سودآور در بخش هاي غيركشاورزي افزايش درآمد روستاييان و كاهش تفاوت هاي درآمدي بين روستاييان و شهرنشينان، كاهش مهاجرت روستاييان به شهرها و كم كردن مشكلات شهرهاي بزرگ مي شود. هدف اين پژوهش بررسي توسعه گردشگري روستاهاي هدف گردشگري فورگ واقع در استان خراسان جنوبي و ارايه الگوي بهينه توسعه گردشگري مي باشد. استان خراسان جنوبي با قدمت تاريخي دارا بودن آثار تاريخي و طبيعي ملي و جهاني و تنوع صنايع دستي علي رغم اين ظرفيت هاي بلقوه، مهم روستاهاي منطقه در اقتصاد گردشگري ناچيز بوده و جايگاه در خوري ندارد و در فقر و تهيدستي بسر مي برند. از اينرو روستاي هدف گردشگري فورگ به عنوان نمونه مورد مطالعه قرار گرفته است. روش تحقيق توصيفي تحليلي با هدف كاربردي به ارايه الگوي بهينه توسعه گردشگري در روستاهاي مورد نظر ميپردازد. روش انجام پژوهش با مطالعه كتابخانه اي و جمع آوري داده هاي ميداني و توزيع پرسشنامه به روش پيمايشي انجام مي‌شود تحليل داده ها از طريق آزمون T تك نمونه اي،و توكي بهره گرفته شده است.