آينده پژوهي وقوع نظام اداري همگرا در ايران

جريان نوپديد فناوري ‌هاي همگرا (انبيك يا شزان) كه از تركيب چهار فناوري پيشرفته (شامل ريز فناوري، زيست فناوري، فناوري اطلاعات و علوم شناختي) حاصل آمده است، تمامي برساخته هاي اجتماعي بشر ازجمله سازمان و نظام اداري را تحت‌تأثيري شديد و انقلابي قرار خواهد داد. اين مقاله مي كوشد تا نحوه حضور جريان همگرايي فناورانه شزان در نظام اداري ايران را آينده نگاري كند و سناريوهاي محتمل از وقوع نظام اداري همگرا در اين كشور را تشريح نمايد. تحقيق كيفي و توصيفي حاضر با تكنيك پويش محيطي، عوامل مؤثر بر همگرايي فناورانه را شناسايي و با تكنيك تحليل شبكه اجتماعي و نرم افزار UCINET آن ها را اولويت بندي مي ‌كند. سپس با انتخاب دو عامل اولويت دار و استفاده از تكنيك سناريونويسي، آينده ‌هاي فراروي نظام اداري كشور ترسيم مي‌ شود. يافته ‌هاي اين پژوهش نشان مي‌‌دهد كه از ميان عوامل هفت گانه مؤثر بر همگرايي فناورانه در ايران، «ظرفيت ‌هاي فناورانه» و «محيط سياسي» با بالاترين مقدار شاخص‌ هاي مركزيت بينابيني و مركزيت درجه اي به‌عنوان عوامل اولويت دار شناخته  مي ‌شوند و از تعامل عدم قطعيت هاي مربوط به اين دو عامل، چهار سناريو (شامل پيشتاز/ دنباله رو/ منزوي/ خاموش) براي وقوع نظام اداري همگرا قابل پيش ‌بيني است. اين مطالعه نشان مي ‌دهد كه نظام اداري جمهوري اسلامي ايران، ناگزير تحت‌تأثير جريان همگرايي فناورانه قرار خواهد گرفت، اما چگونگي اين تأثيرپذيري به‌شدت وابسته به دو عامل اصلي شامل شرايط سياسي جامعه و توانمندي‌ هاي فناورانه است.