ارتباط ‌يابي نقش عوامل سازماني بي‌عدالتي و بدبيني در طفره‌روي مجازي كاركنان دانشگاهي با شبكه عصبي مصنوعي

پژوهش حاضر با هدف ارتباط يابي نقش عوامل بي‌عدالتي سازماني و بدبيني سازماني در طفره روي مجازي انجام گرفت. اين پژوهش از نظر راهبرد اصلي، كمي و از نظر تكنيك تحليلي، توصيفي- همبستگي بود. جامعه آماري اين مطالعه شامل تمامي كاركنان ستادي دانشگاه هاي جامع وابسته به وزارت علوم در چهار سطح طراز عملكرد بين‌المللي، ملي، منطقه اي و محلي در سراسر كشور بود. روش نمونه گيري از نوع خوشه اي چندمرحله اي بود. حجم نمونه با توجه به مدل كرجسي- مورگان و با در نظر گرفتن خطاي 0.05 = α، 430 نفر در نظر گرفته شد. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه‌ طفره روي مجازي بلا و همكاران (2006)، پرسشنامه بدبيني سازماني كالاگان (2009) و پرسشنامه بي‌عدالتي سازماني كيم و ليونگ (2007) استفاده شد. روايي ابزارها با نظر استادان علوم تربيتي و روانشناسي تأييد شد. داده ها با شبكه عصبي مصنوعي با روش پرسپترون چندلايه (MPL) در نرم‌افزار Spss.v.24 تحليل شد. نتايج نشان داد ارتباط يابي عوامل سازماني مؤثر بر طفره روي مجازي داراي يك‌لايه ورودي با هشت گره و يك‌لايه پنهان با دو گره است و شبكه عصبي مصنوعي به‌خوبي قادر است پرش ها و روند طفره روي مجازي كاركنان دانشگاهي را از روي عوامل سازماني بدبيني و بي‌عدالتي؛ پيش بيني نمايد. ازاين‌رو، لازم است در هدايت رفتار منابع انساني (جلوگيري از بروز رفتار انحرافي طفره روي مجازي) به اين مؤلفه‌ها و اثراتشان در سازمان توجه شود