شناسايي تاثير هوش معنوي بر سكون زدگي در مسير پيشرفت شغلي سرمايه انساني با نقش تعديل گري جو سازماني در دانشگاه پيام نور استان آذربايجان شرقي

هدف اين پژوهش شناسايي تأثير هوش معنوي بر سكون‌زدگي در مسير پيشرفت شغلي سرمايه انساني با نقش تعديلگري جوسازماني در دانشگاه پيام نور استان آذربايجان شرقي است. در اين پژوهش براي هوش معنوي از مدل كينگ (2008)، سكون‌زدگي شغلي باردويك (1986) و جوسازماني پرسشنامه هالپين و كرافت (1963) استفاده شده است. جامعه آماري اين پژوهش را كاركنان و استادان دانشگاه‌هاي پيام نور استان آذربايجان شرقي تشكيل مي‌دهند كه به تعداد 240 نفر به‌عنوان نمونه آماري جهت تكميل پرسشنامه براي تجزيه و تحليل داده‌ها و آزمون فرضيه، به دست آمد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون تي تك نمونه‌اي و مستقل، تحليل واريانس، روش مدل‌سازي معادلات ساختاري و رگرسيون چندگانه سلسله‌مراتبي در نرم‌افزارهاي SPSS و SmartPLS استفاده شد. نتايج حاصل از تجزيه و تحليل داده‌ها، نشان داد كه جوسازماني رابطه بين هوش معنوي و سكون‌زدگي در مسير پيشرفت شغلي را تعديل مي‌نمايد و ضريب آن منفي است، درنتيجه تعامل بين جوسازماني و هوش معنوي منجر به كاهش سكون‌زدگي در مسير پيشرفت شغلي مي‌گردد.