تأثير تخريب ساختمان خاك بر فرسايش پاشماني در خاك‌هاي با بافت مختلف

اين مطالعه به‌منظور بررسي نقش ساختمان خاك در فرسايش پاشماني در خاك هاي منطقه نيمه‌خشك انجام شد. فرسايش پاشماني در چهار خاك با بافت مختلف (لوم رس سيلتي، لوم رس شني، لوم سيلتي و لوم شني) و در دو شرايط ساختمان خاك(با ساختمان طبيعي و بدون ساختمان) با استفاده از باران شبيه سازي شده با شدت 50 ميلي متر بر ساعت به‌مدت 30 دقيقه در ظروف پاشمان به ارتفاع 10 و با قطر هشت سانتي‌متر اندازه گيري شد. ويژگي هاي فيزيكي خاك شامل ميانگين قطر خاك‌دانه، پايداري خاك‌دانه، چگالي ظاهري و هدايت هيدروليكي اشباع(Ks) در دو شرايط ساختمان خاك تعيين شدند. نتايج نشان داد كه خاك لوم شني بيش ترين حساسيت را به فرسايش پاشماني داشت به‌طوري‌‌كه فرسايش پاشماني آن در اثر تخريب ساختمان خاك 52 درصد افزايش يافت. چگالي ظاهري، پايداري خاك‌دانه و هدايت هيدروليكي اشباع به شدت در اثر تخريب ساختمان خاك دچار تحليل شدند. ارتباط معني‌داري بين تغييرات فرسايش پاشماني و تغييراتKs در دو شرايط ساختمان خاك وجود داشت 90 /0=R2 05 /0 P در اثر تخريب خاكدانه هاي خاك، فرسايش پاشماني با كاهش Ks افزايش يافت. اين مطالعه نشان داد كه در خاك هايي كه با تخريب ساختمان، هدايت هيدروليكي اشباع به شدت كاهش مي يابد، افزايش شديدي در فرسايش پاشماني مشاهده مي شود.