تحليل نفوذ سطحي نهشته‌هاي سيلابي در واحدهاي ژئومورفولوژيكي شمال درياچه اروميه

منطقه پژوهشي در دشت آبرفتي تسوج، شمال درياچه اروميه قرار دارد. ارتفاع متوسط 1700متر با ميانگين بارش 22 ساله حدود3/ 363ميلي‌متر بوده، متوسط دماي سالانه 65/ 10 درجه‌سانتي‌گراد است. بررسي‌هاي نفوذ سطحي نهشته‌هاي سيلابي از نظر پروژه‌هاي تغذيه مصنوعي آبخوان‌ها اهميت دارد. در اين پژوهش تغييرات نفوذپذيري خاك از حد كوه‌دشت تا حاشيه درياچه با استفاده از سيلندرهاي مضاعف اندازه‌گيري شده است. هدف طرح پايش نفوذپذيري در واحدهاي ژئومورفولوژي دشت و جلگه است. نهشته‌هاي كواترنر براساس لوگ زمين‌شناسي چاه‌هاي حفاري و مقاطع ژئوفيزيكي به Q1,Q2,Q3 تقسيم شده‌اند كه Q3 جوان‌ترين نهشته‌ كواترنر است. نتايج نشان داد نفوذ تجمعي و سرعت نفوذ پايه از دشت‌سر به درياچه در حال كاهش است نهشته‌هاي دشت تسوج داراي بافت رس، ماسه و گراول بوده خصوصيات جريانات سيلابي دارد. آناليز بافت رسوبات شامل 13 درصد رس، 18 درصد سيلت و 69 درصد شن است. بيشترين مقدار سرعت نفوذ پايه با 5/ 8 سانتي‌متر در ساعت مربوط به شمال دشت است. مقدار سرعت نفوذ پايه از ابتداي جلگه به سمت درياچه از 3/ 1 سانتي‌متر برساعت به حدود 22/ 0 كاهش يافته است. بافت رسوبي نهشته‌هاي اين واحد 73 درصد شن و ماسه در بالادست جلگه و 46 درصد در حاشيه درياچه است.