ارزيابي آسيب‌پذيري در سيستم‌هاي تكنولوژي‌محور: يك مطالعه موردي در شبكه گازرساني شهر تهران

سابقه و هدف: انواع خطرات طبيعي، انسان‌ساز و تكنولوژيك مي‌تواند تاب‌آوري يك سيستم را تهديد نموده و باعث آسيب‌پذيري آن شود. در اين راستا، مطالعه حاضر با هدف ارزيابي آسيب‌پذيري در شبكه گازرساني شهر تهران انجام شد. مواد و روش‌‌ها: اين مطالعه مقطعي در ايستگاه‌هاي تقليل فشار درون شهري در يكي از مناطق گازرساني شهر تهران در سال 1398 انجام شد. اين مطالعه مبتني بر رويكرد شناسايي كانون‌هاي خطر، تهديد و ارزيابي آسيب‌پذيري انجام شد. ارزيابي آسيب‌پذيري با استفاده از ماتريس سه بعدي و متشكل از سه فاكتور احتمال وقوع، شدت آسيب و ميزان آمادگي در برابر تهديد صورت گرفت. يافته‌ها: در ايستگاه‌هاي تقليل فشار مورد مطالعه، شش منبع خطر يا تهديد شامل: اتصال عايقي، شيرهاي قطع‌كننده، لوله‌هاي خطوط ايستگاه، سنسينگ‌ها، رگولاتور و فيلتر شناسايي گرديد. آسيب‌پذيري ناشي از اين شش منبع خطر به ترتيب 36، 30، 120، 112، 40 و 140 برآورد شد. نتايج نشان دادند كه تهديد سه منبع خطر اتصال عايقي، شيرهاي قطع‌كننده و رگولاتور در سطح دو و متوسط و آسيب‌پذيري ناشي از سه منبع تهديد لوله‌هاي خطوط ايستگاه، سنسينگ‌ها و فيلتر در سطح سه و شديد بوده و شاخص آسيب‌پذيري در محدوده 215-101 مي‌باشد. نتيجه‌گيري: يافته‌هاي اين مطالعه بيانگر آن بودند كه شش منبع خطر بزرگ تاب‌آوري ايستگاه‌هاي تقليل فشار درون شهري در اين منطقه، گازرساني را تهديد مي‌نمايد. نتايج ارزيابي آسيب‌پذيري اين ايستگاه‌هاي تقليل فشار نشان دادند كه ميزان تاب‌آوري در مقابل اين تهديدات به طور نسبي پايين بوده و نيازمند توجه ويژه در جهت كاهش آسيب‌پذيري در اين بخش از شبكه گازرساني مي‌باشد.