آسيب شناسي كيفي سياست هاي پيشگيرانه قضايي نظام مبارزه با قاچاق كالا در ايران؛ واگرايي هاي ساختاري و ماهوي دستگاه هاي مقابله گر با قاچاق كالا

زمينه و هدف: ميزان قاچاق كالا در كشور ما باوجود پيگيري‌ها و توجهات مسئولين عالي‌رتبه‌ي اجرايي از سال‌ها پيش، اگرچه با نوساناتي روبرو بوده و در مقاطعي هم شاهد كاهش آن بوده‌ايم اما هنوز به‌گونه‌اي به بنيان‌هاي اقتصاد و توليد كشور آسيب وارد مي‌كند كه امروزه ازجمله مهم‌ترين معضلات كشور در حوزه‌ي اقتصادي به شمار مي‌رود. باوجود تلاش‌ها و اقدامات گوناگوني كه در اين سال‌ها درزمينه‌ي مبارزه با قاچاق كالا انجام‌شده است نتيجه‌ي مطلوب و مورد انتظار از اين سياست‌هاي مقابله گرايانه حاصل نشده است اين تحقيق با هدف بررسي و آسيب شناسي سياست هاي مبارزه با قاچاق كالا، به دنبال تبيين و چگونگي سياست هاي مقابله با قاچاق كالا در جمهوري اسلامي ايران به منظور ارائه راهكارهاي عملي مقابله با آن مي باشد روش تحقيق: در اين تحقيق از رهيافت كيفي استفاده شده و روش تجزيه و تحليل در اين پژوهش، تحليل مضمون است وروديِ داده ها، اسناد بالادستي و پايين‌دستي سازمان‌هاي مرتبط با قاچاق كالا و همچنين مصاحبه با افراد مربوطه است يافته ها و نتيجه گيري: بافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه سياست هاي مختلف پيشگيرانه قضايي در حوزه مبارزه با قاچاق كالا بنظر مي رسد در حوزه مبارزه با قاچاق كالا، سياست هاي جمهوري اسلامي ايران پاسخ و علمكرد مناسبي در عرصه هاي عملي نداشته و اكثر سياست هاي اتخاذ شده در اين زمينه منجر به واگرايي سازمان ها و نيروهاي دست اندر كار شده و اتلاف منابع مالي و انساني را در پي دارد