رويكرد اقتصاد سياسي به سياست‌هاي اقتصادي دوران رياست جمهوري احمدي نژاد

دست‌يابي احمدي‌نژاد به قدرت در ساختار سياسي ايران با دور جديدي از سياست‌گذاري‌هاي اقتصادي هم‌راه بود، به‌گونه‌اي‌كه بسياري از صاحب‌نظران و تحليل‌گران اقتصاد ايران به اين باور رسيدند كه جهت‌‌گيري‌‌هاي اقتصادي اين دوره پيوند نزديكي با پوپوليسم اقتصادي داشته است. بر اين‌ پايه، پرسش اصلي پژوهش پيش‌‌رو اين است كه سياست‌هاي اقتصادي دورۀ رياست‌جمهوري محمود احمدي‌نژاد چه نسبتي با اقتصاد كلان پوپوليستي دارد. نوشتار حاضر تلاش مي‌كند تا از منظر اقتصاد سياسي و با بهره‌‌گيري از نظريۀ «اقتصاد كلان پوپوليسمِ» دورن بوش و ادواردز (كه در قالب رويكرد پوپوليسم به‌مثابۀ استراتژي سياسي و در سطح سياست‌گذاري اقتصادي ارائه شده است)، ضمن بازخواني سياست‌هاي اقتصادي دولت احمدي‌نژاد، نسبت اين سياست‌ها با رويكرد‌‌هاي پوپوليستي به اقتصاد را موردبررسي و هم‌چنين پي‌آمدهاي آن براي اقتصاد سياسي ايران را موردتوجه قرار دهد. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد دولت احمدي‌نژاد با بهره‌‌گيري از آرمان‌هاي انقلاب و با تكيه ‌بر درآمدهاي نفتي تلاش كرد تا در دو سال نخست رياست‌‌جمهوري خود سياست‌هاي اقتصادي انبساطي را به مرحلۀ اجرا درآورد، سياست‌هايي كه درنهايت به گسترش نقدينگي، تورم، و ركود اقتصادي منجر شد. پس‌از‌آن از سال 1387 به اين سو، به‌علت كاهش درآمدهاي نفتي، دولت نهم به سياست‌هاي تثبيتي روي آورد و كاهش پرداخت يارانه و طرح تحول اقتصادي را در دستور كار خود قرارداد، به‌نحوي‌كه دست‌يابي به هدف بازتوزيعي و عدالت‌‌محوري دولت با موانع بي‌‌شماري روبه‌رو شد. رويكرد پژوهش اقتصاد سياسي و روش پژوهش كيفي از نوع تبيين علي و روش گردآوري داده‌‌ها نيز كتاب‌خانه‌‌اي‌ ـ اينترنتي است.