ارتباط احساس خودسودمندي و توانايي تصويرسازي با عملكرد بازيكنان زن نخبه تنيس روي ميز كشور

هدف پژوهش حاضر، بررسي ارتباط احساس خودسودمندي و توانايي تصويرسازي با عملكرد بازيكنان زن نخبه تنيس روي ميز كشوربود. روش نمونه‌گيري شامل انتخاب 32 نفر از بازيكنان راه يافته به دور پاياني مسابقات انفرادي براي تعيين مقام اول تا سي و دوم از ميان 57 نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس و روش پژوهش اين تحقيق از نوع توصيفي همبستگي بود. ابزار اندازه‌گيري شامل پرسشنامه «خودسودمندي» ريزز «تحليل جسماني» بندورا (2009)(PSE) (0.87 =α)، پرسشنامه «توانايي تصويرسازي دروني و بيروني» گلدووينسبرگ (2010) (0.8 =α)، و از تعيين مقام اول تا سي و دوم براي بررسي عملكرد ورزشكاران مورد استفاده قرار گرفت. تجزيه و تحليل آماري با استفاده از شاخص‌هاي آمار توصيفي و استنباطي همبستگي مي باشد. طبق يافته هاي تحقيق، بين احساس خودسودمندي و اجرا و نيز بين توانايي تصويرسازي دروني و اجرا ارتباط معني‌داري وجود دارد، ولي بين تصويرسازي بيروني و اجرا ارتباط معني‌داري مشهود نيست و احساس خودسودمندي برآوردكننده نتيجه اجراي مسابقه مي‌باشد.  سرانجام مي‌توان نتيجه گرفت سنجش مهارت هاي رواني، خود سودمندي و توانايي تصويرسازي دروني و بيروني در جهت پيش‌بيني موفقيت ورزشكاران در رشته تنيس روي ميز از اهميت خاصي برخوردار است.