چارچوب مدل ساخت و توسعه اماكن ورزشي با رويكرد طرح هاي تركيبي

هدف اين تحقيق، تدوين چارچوب مدل ساخت و توسعه اماكن ورزشي با رويكرد طرح هاي تركيبي بود. روش پژوهش، تركيبي اكتشافي دو مرحله اي از نوع ابزار سازي بود. روش پژوهش كيفي، مطالعه موردي كيفي و مشاركت كنندگان بالقوه شامل23 نفر از متخصصان عضو هيئت علمي و مديران اماكن ورزشي بودند. رويكرد نمونه گيري، هدفمند و روش نمونه گيري صاحب نظران كليدي بودند. ابزار پژوهش مصاحبه نميه ساختارمند بود. در تحليل مضامين بر اساس مضامين پايه شناسايي شده در كل پژوهش، دسته بندي كلي تري انجام شد كه منجر به شناسايي مضامين سازمان دهنده (عوامل مربوط به زيباشناسي، عوامل ايمني، عوامل مربوط به توسعه پايدار شهري، عوامل مربوط به تجهيزات، عوامل مربوط به جغرافياي شهري، عوامل مربوط به فرهنگ، عوامل مربوط به مكان يابي، عوامل مربوط به آينده نگري، عوامل مربوط به انسجام و جامعيت و عوامل مربوط به نمادپردازي) و در واقع عوامل و چارچوب مدل ساخت و طراحي اماكن ورزشي كشور شده است. در بخش كمي، روش تحقيق توصيفي پيمايشي و جامعه آماري شامل كليه مديران اماكن ورزشي كشور بود كه با توجه به فرمول كوكران در جامعه هاي نامشخص، تعداد 384 نفر به عنوان نمونه آماري مشخص شدند. ابزار مورد استفاده در بخش كمي، مقياس محقق ساخته بر اساس شبكه مضامين بخش كيفي بود. براي بررسي روايي صوري، از نظر ده تن از اساتيد رشته مديريت ورزشي بهره گرفته شد و براي آزمون روايي محتوايي سوال هاي پرسش نامه، از مدل لاشه استفاده شد(cvr= 0.76) كه روايي محتوايي هم تاييد شد. همچنين روايي همگرا، پايايي تركيبي و آلفاي كرونباخ  مورد تاييد قرار گرفت. براي تجزيه و تحليل داده ها، از آمار توصيفي و براي بررسي برازش مدل تحقيق، از معادلات ساختاري استفاده گرديد. نتايج تحقيق نشان داد كه مقدار T مربوط به هر عامل تاثير معناداري دارد و تمامي چارچوب مدل ساخت و طراحي اماكن ورزشي روباز كشور مورد تاييد قرار گرفت. همچنين، عوامل مكان يابي با تأثير 0.612 مهم ترين عامل در چارچوب مدل ساخت و طراحي اماكن ورزشي روباز كشور مي باشند. بنابراين با توجه به ضرورت الگوي چارچوب مدل ساخت و طراحي اماكن ورزشي توصيه مي گردد كه مباحث مربوط به عوامل مكان يابي مورد توجه مسئولان قرار گيرد.