تعارض كار-خانواده، فشار رواني ادراك شده و سرمايه روانشناختي به عنوان پيش‌بين موفقيت و شكست ورزشي ورزشكاران حرفه‌اي

ويژگي هاي روانشناختي، از مهم ترين شاخص هاي تعيين موفقيت ورزشي است. پژوهش هاي متعددي به نقش متغيرهاي روانشناختي از جمله تعارض كار خانواده، فشار رواني ادراك شده و سرمايه روانشناختي در پيش بيني موفيت ورزشي ورزشكاران پرداخته است. هدف پژوهش حاضر، تعيين نقش تعارض كار خانواده، فشار رواني ادراك شده و ابعاد سرمايه روانشناختي (خودكارآمدي، اميدواري، خوشبيني  و تاب آوري) در پيش بيني موفقيت و شكست ورزشي ورزشكاران حرفه اي مي باشد. جامعه پژوهش حاضر شامل كليه ورزشكاران حرفه اي رشته هاي مختلف ورزشي در سطح استان خوزستان در سال 1397 مي باشد كه نمونه اي شامل 240 ورزشكار حرفه اي به روش نمونه گيري هدفمند (120 موفق و 120 ناموفق) در پژوهش حاضر شركت يافتند. از شركت كنندگان خواسته شد كه به پرسشنامه «تعارض كار – خانواده» كاريكسي (2003)، «مقياس استرس ادراك شده» كوهن و همكاران (1983) و پرسشنامه «سرمايه  روانشناختي» لوتانز و همكاران (2007) پاسخ دهند. فرضيه هاي پژوهش با استفاده از روش تحليل مميز همزمان و گام به گام مورد آزمون قرار گرفت. نتايج به دست آمده با روش تحليل مميز همزمان، فرضيه پژوهش مبني بر پيش بيني موفقيت و شكست ورزشي بر اساس تعارض كار خانواده، فشار رواني ادراك شده و ابعاد سرمايه روانشناختي (خودكارآمدي، اميدواري، خوشبيني  و تاب آوري) را تأييد كرد (ضريب پيش بيني برابر 0.717). همچنين، نتايج تحليل تميز با روش گام به گام نشان داد كه متغيرهاي خوشبيني، خودكارآمدي، اميدواري، تعارض كار خانواده و تاب آوري قوي ترين پيش بين ‌هاي موفقيت و شكست ورزشي ورزشكاران حرفه اي هستند (ضريب پيش بيني برابر 0.719). بر اساس يافته هاي به دست آمده مي توان نتيجه گرفت كه وضعيت خانوادگي، استرس ادراك شده و سرمايه روانشناختي فرد نقش مهمي در موفقيت ورزشي ورزشكاران دارد. لذا جهت موفقيت ورزشي و افزايش سرمايه روانشناختي پيشنهاد مي گردد كه ورزشكاران به يادگيري مهارت هاي كنترل استرس حين تمرين بپردازند و آگاهي خانواده ها از ورزش قهرماني ارتقا يابد.