كارآيي مهارت‌هاي مرتبط با بازي در ميزان موفقيت عملكرد تيمي در ليگ برتر واليبال ايران(فصل 1395-1396)

امروزه، مربيان فرايند آماده‌سازي و برنامه تمريني جهت توسعه عملكرد انفرادي و تيم هاي ورزشي را با بهره‌گيري از روش‌هاي تحليل آماري طراحي مي‌كنند. هدف از اين تحقيق، مطالعه كارآيي مهارت‌هاي عملكردي چهارگانه (سرويس، حمله، دريافت و دفاع روي تور) در جايگاه تيمي در قالب سه سطح در جدول رده‌بندي ليگ برتر واليبال ايران به عنوان شاخص ميزان موفقيت تيمي بود. نمونه آماري متشكل از تمامي رقابت هاي فصل 1395 – 1396 به تعداد 151 بازي و در مجموع تعداد 53688 كُنش، فيلم برداري و ثبت بود كه با استفاده از نرم افزار «دِيتا والي» مورد تأييد فدراسيون جهاني واليبال(FIVB) مورد پردازش قرار گرفتند. جهت توصيف داده‌ها از ميانگين و انحراف معيار و براي مقايسه استنباطي داده‌هاي مرتبط با هر يك از مهارت‌ها در سه سطح، از تحليل واريانس يك‌سويه استفاده شد. همچنين از آزمون‌هاي تعقيبي بونفروني و دانت سي براي يافتن محل تفاوت هاي بين سطوح استفاده شد. يافته هاي تحقيق نشان داد كه در مهارت‌هاي «سرويس»، «حمله» و «دفاع» كارآيي سطح يك بهتر از سطح دو و سطح دو بهتر از سطح سه بوده است. اما در مهارت «دريافت»، كارآيي سطح يك بهتر از سطح سه و سطح سه بهتر از سطح دو بوده است. لذا چنين استنباط مي شود كه مهارت «دريافت» جزو آن دسته از مهارت هاي ويژه اي است كه تفاوت را در تيم هاي سطح بالا محرز مي كند.