تأثير سرمايه فكري بر نوآوري سازماني كاركنان وزارت ورزش و جوانان

هدف از انجام تحقيق حاضر، بررسي تأثير ابعاد سرمايه فكري (سرمايه انساني، سرمايه ساختاري و سرمايه ارتباطي) بر نوآوري كاركنان وزارت ورزش و جوانان بود. روش تحقيق به صورت توصيفي كاربردي  و جامعه آماري شامل تمامي كاركنان وزارت ورزش و جوانان (772 نفر) بود كه بر اساس جدول مورگان تعداد 260 نفر از آنان به روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار تحقيق شامل پرسشنامه‌هاي استاندارد «سرمايه فكري» بونتيس و همكاران (2000) و «نوآوري سازماني» ساعتچي و همكاران (1389) بود كه پايايي آنها به ترتيب 0.89 و 0.93 به دست آمد و روايي محتوايي آن نيز توسط اساتيد مديريت ورزشي تاييد شد. از ضريب همبستگي پيرسون جهت بررسي ارتباط بين متغيرها و مدل معادلات ساختاري جهت بررسي رابطه علي و معلولي متغيرها به وسيله نرم افزارهاي SPSS و Lisrel استفاده شد. نتايج تحقيق نشان داد كه سرمايه انساني، سرمايه ساختاري و سرمايه رابطه‌اي تأثير مثبت معناداري بر نوآوري سازماني در وزارت ورزش و جوانان دارند. بر اساس مقادير بارهاي عاملي مشاهده شد كه سرمايه انساني بيشترين تأثير را بر نوآوري سازماني دارد. در نهايت مي‌توان گفت كه سازمان هايي كه داراي سطوح بالايي از سرمايه فكري مي‌باشند، با القاي دانش و ايده‌هاي جديد و افزايش توانايي فهم و به‌كارگيري آن‌ها، نوآوري سازماني را تسهيل مي‌كنند. اين نوع از سرمايه‌هاي فكري با ايجاد فرصت‌هاي جديد رقابتي و همچنين استفاده از دانش و فناوري‌هاي نوين موجب نوآوري‌هاي اساسي در خدمات و فرايندهاي سازماني جديد خواهد شد.