ارائه مدل ساختاري تأثير تبليغات رسانه اي بر سبك زندگي ورزش محور با تبيين نقش ميانجي گري بازهويت مديريت بدن (از ديدگاه كاركنان نيروي انتظامي شهر تهران)

هدف پژوهش حاضر، ارائه مدل ساختاري تأثير تبليغات رسانه اي بر سبك زندگي ورزش محور با تبيين نقش ميانجي گري بازهويت مديريت بدن در بين كاركنان نيروي انتظامي شهر تهران در سال 1398-1399 بوده است. روش پژوهش حاضر، همبستگي و مبتني بر مدل معادلات ساختاري بوده است. 400  نفر از كاركنان نيروي انتظامي شهر تهران با روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي انتخاب شدند. شيوه گردآوري داده‌ها، ميداني و با استفاده از ابزار پرسشنامه بود. داده ها با كمك نرم افزار spss25 و AMOS24  بررسي شدند. يافته هاي تحقيق نشان داد اثر مستقيم و استاندارد شده تبليغ رسانه اي (0.017=p و 0.49=β) بر روي باز هويت بدن معنادار است. همچنين اثر مستقيم و استانداردشده باز هويت بدن (0.012=p و 0.37=β) و تبليغ رسانه اي (0.00=p و 0.61=β) بر سبك زندگي ورزش محور  معنادار است. اثر مستقيم تاهل و تحصيلات  بر سبك زندگي ورزش محور به ترتيب 0.11 و 0.26 به دست آمد كه رابطه معناداري را نشان داد، اما رابطه سن و سبك زندگي ورزش محور معنادار نبود (p 0.05). همچنين براساس نتايج به دست آمده به اين نتيجه رسيديم كه سبك زندگي ورزش محور مي تواند از طريق باز هويت بدن از  تبليغ رسانه اي اثرپذير باشد.