تاثير هنر رزمي تركيبي بر اصلاح رفتار نابهنجار و سازگاري اجتماعي كودكان بدسرپرست و بي سرپرست

اين پژوهش با هدف تاثير هنر رزمي تركيبي بر اصلاح رفتار نابهنجار و سازگاري اجتماعي در كودكان بدسرپرست و بي سرپرست 8 تا 18 سال شهر تهران جهت توانمندسازي آنها به صورت مطالعه موردي(مركز نوباوگان محمدعلي مظفري) انجام شد. روش پژوهش، شبه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل بود. نمونه آماري شامل كودكان 8 تا 18 سال بود كه تعداد 20 نفر از آنها به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به دو گروه كنترل (n=10) و گروه آزمايش (n=10) تقسيم شدند. چهار پرسشنامه خشم، افسردگي اضطراب استرس، اعتماد به نفس و خودپنداره ها طي سه مرحله با فاصله زماني يك ماه بعد از هر مرحله آموزش به كودكان جهت بررسي مولفه هاي مختلف ارائه شد. نتايج با استفاده از نرم افزار SPSS تجزيه و تحليل گرديد. نتايج به دست آمده كاهش خشم و پرخاشگري، افسردگي، اضطراب و استرس و همچنين افزايش اعتماد به نفس را در كودكان گروه آزمايش نشان داد كه تفاوت معني داري با گروه شاهد داشت. نتايج اين پژوهش نشان داد استفاده از روش مداخله اي مانند هنر رزمي تركيبي در كودكاني كه به دلايل مختلف در معرض آسيب هاي اجتماعي قرار گرفته اند مي تواند تاثير چشمگيري در تغيير رفتارهاي نابهنجار اين كودكان و همچنين سازگاري اجتماعي بهتر داشته باشد و موجب توانمندسازي اين كودكان براي حضور فعال در اجتماع و دريافت سهم خود از زندگي سالم و عاري از مشكلات رفتاري شود.