پيش‌بيني قلدري شغلي از طريق تعارضات كار-خانواده و نيازهاي بنيادين روانشناختي در پرستاران و بهياران

پژوهش حاضر با هدف پيش بيني قلدري شغلي از طريق تعارضات كارخانواده و نيازهاي بنيادين روانشناختي در پرستاران و بهياران صورت گرفت. روش پژوهش حاضر توصيفي-همبستگي بود. جامعه آماري شامل تمامي پرستاران و بهياران شاغل در شهرستان زرنديه بودند كه از ميان آنها تعداد 132 نفر به روش نمونه گيري در دسترس وارد پژوهش شدند. ابزار گردآوري داده ها شامل پرسشنامه هاي اعمال منفي تجديد نظر شدۀ (اينارسن و همكاران، 2009)، نيازهاي بنيادين روانشناختي (گارديا و همكاران، 2000) و تعارض كار خانواده (كارلسون و همكاران، 2000) بود. داده ها با تحليل رگرسيون چندگانه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. براساس يافته ها بين قلدري شغلي با تعارض كار خانواده و تعارض خانواده - كار رابطه مثبت معني دار و با نيازهاي بنيادي روان شناختي (و مولفه هاي آن) رابطه منفي معني دار وجود دارد. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه 33 درصد از تغييرات قلدري شغلي، توسط نيازهاي بنيادي روان شناختي، 44.1 درصد توسط تعارضات كار - خانواده و 47.2 درصد توسط تعارضات خانواده كار قابل تبيين است. براساس نتايج حاضر مي توان گفت كه تعارضات كارخانواده و نيازهاي بنيادين روانشناختي از عوامل تأثيرگذار بر قلدري پرستاران و بهياران است. لذا تدارك برنامه هايي از سوي مسئولان مربوطه به منظور انجام مداخلات روانشناختي در راستاي بهبود اين عوامل مي تواند زمينه ساز كاهش قلدري در محيط هاي مراقبت پزشكي گردد.