اثربخشي گروه‌درماني مبتني بر طرحواره‌درماني هيجاني بر بي‌حسي هيجاني (كرختي) و ساده‎انگاري هيجاني در مادران كودكان كم‎توان ذهني

امروزه مادران كودكان كم توان ذهني داراي مشكلات هيجاني بسياري هستند. بنابراين هدف از پژوهش حاضر اثربخشي گروه‌درماني مبتني بر طرحواره‌درماني هيجاني بر بي حسي هيجاني و ساده انگاري هيجاني مادران كودكان كم توان ذهني بود. اين پژوهش نيمه‌آزمايشي از نوع پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش كليه مادران داراي كودك كم توان ذهني كمتر از پانزده سال، شهرستان اردبيل در بهار سال 1399 بود. با مراجعه به اداره بهزيستي شهر اردبيل از بين مراكز توانبخشي و مدارس استثنايي به روش نمونه‌گيري خوشه اي چند مرحله، 4 مركز و مدرسه انتخاب شد و تعداد 40 نفر از خانواده هاي كودكان مبتلا به اختلال كم توان ذهني را به روش نمونه گيري تصادفي ساده و همخوان با ملاك هاي ورودي پژوهش و متمايل به شركت در درمان از مركز بهزيستي شهرستان اردبيل انتخاب كرده و مادران خانواده به صورت گمارش تصادفي در دو گروه، آزمايش (20=n) و كنترل (20=n) قرار گرفتند. گروه آزمايش، 10 جلسه، طرحواره‌درماني هيجاني گروهي را دريافت كرده اما گروه كنترل دريافتي نداشتند. اعضاي دو گروه به مقياس طرحواره هاي هيجاني ليهي(2002) قبل و پس از درمان پاسخ دادند. براي تحليل داده ها از تحليل كوواريانس استفاده شد. نتايج نشان داد كه اثربخشي گروه درماني مبتني بر طرحواره‌درماني هيجاني بر بي‌حسي هيجاني (0.01 P) و ساده‌انگاري هيجاني (0.01 P) معني دار است. به‌عبارت ديگر اين درمان باعث كاهش معنادار در نمرات متغير‌هاي بي‌حسي هيجاني و ساده‌انگاري هيجاني در مادران كودكان كم توان ذهني مورد مطالعه در گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل شد. به‌طور كلي نتايج اين پژوهش نشان داد كه طرحواره‌درماني هيجاني مي‌تواند به‌عنوان يك درمان موثر در اصلاح بسياري از طرحواره‌هاي هيجاني مادران كودكان كم‌توان ذهني مورد توجه قرار گيرد.