بررسي رابطه ي بين طرحواره هاي ناسازگار اوليه و اختلال شخصيت ضد اجتماعي و مرزي با ميانجي گري خصومت مرضي و عاطفه ي منفي

هدف مطالعه حاضر بررسي رابطه ي بين طرحواره هاي ناسازگار اوليه و اختلال شخصيت ضد اجتماعي و مرزي با ميانجي گري خصومت مرضي و عاطفه ي منفي است. اين پژوهش توصيفي و از نوع تحليل مسير است كه نمونه آماري 359 نفر (230 نفر زن و 129 نفر مرد)، كه به صورت در دسترس از بين افراد دامنه سني 18 تا 50 سال شهرستان مشهد انتخاب شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه طرحواره‌هاي ناسازگار اوليه يانگ (1990)، اختلالات شخصيت بگبي و فارولدن (2007) و پرسشنامه شخصيت براساسDSM5 گروگر و همكاران (2012) بود. تايج حاصل از تحليل مسير نشان داد كه مدل مورد نظر برازش مناسبي دارد. ضرايب مسير گاما (g)شامل طرحواره هاي رهاشدگي، نگراني، خودتنبيهي و بي اعتمادي به متغير عاطفه منفي معنادار شدند (0.05 P). همچنين ضرايب مسير گاما شامل طرحواره هاي نگراني، نقص، ايثار، برتري و خويشتن داري به متغير خصومت مرضي معنادار است. نهايتا ضرايب مسير بتا ( β) عاطفه منفي به اختلال شخصيت ضد اجتماعي و خصومت به شخصيت ضد اجتماعي معنادار شدند. همچنين ضريب مسير خصومت مرضي به شخصيت مرضي معنادار بودند. بنابراين مي توان نتيجه گرفت كه طرحواره هاي ناسازگار اوليه با ميانجي گري عاطفه منفي و خصومت مرضي، قادر به پيش بيني اختلال شخصيت مرزي و ضد اجتماعي است.