مقايسه اثربخشي كاهش استرس مبتني بر ذهن‌آگاهي و تن‌آرامي بر تحمل پريشاني در زنان مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس

پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي كاهش استرس مبتني بر ذهن آگاهي و تن‌آرامي بر تحمل پريشاني زنان مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس (ام‌اس) انجام شده است. روش پژوهش نيمه‌آزمايشي از نوع پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل زنان مبتلا به ام‌اس مراجعه كننده به انجمن ام‌اس مازندران در بين سال‌هاي 98-1397 بود. 45 زن به عنوان نمونه به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب و به صورت تصادفي در سه گروه (دو گروه آزمايشي و يك گروه كنترل) گمارش شدند. سپس آزمودني‌هاي گروه آزمايش اول و دوم هر يك طي 8 جلسه به ترتيب درمان كاهش استرس مبتني بر ذهن آگاهي و تن‌آرامي را دريافت كردند. مقياس تحمل پريشاني (سيمونز و گاهر، 2005) به عنوان ابزار پژوهش در دو مرحله قبل و بعد از آموزش در هر سه گروه اجرا شد. تجزيه و تحليل يافته ها با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس نشان داد هر دو رويكرد درماني كاهش استرس مبتني بر ذهن آگاهي (6.09= F و 0.05 p) و تن‌آرامي (16.03= F و 0.05 p) موجب بهبود تحمل پريشاني در زنان مبتلا به ام‌اس شده است. نتايج آزمون LSD نشان داد اثربخشي كاهش استرس مبتني بر ذهن آگاهي نسبت به تن‌آرامي بر تحمل پريشاني بيشتر است. با توجه به يافته‌هاي پژوهش حاضر، در حوزه درمان و مشاوره بيماران مبتلا به ام‌اس، كاهش استرس مبتني بر ذهن آگاهي كارآمد و نويدبخش به نظر مي‌رسد.