نقش و كاركرد اجتماعي زنان در بومي سروده‏ها (مطالعه موردي بومي سروده‏هاي منطقه كهگيلويه)

يكي از كاركردهاي شعر، بازنمود تيپ‌هاي مختلف جامعه است. از آنجا كه شعر عامه در پيوند با زندگي مردم است، براي نشان دادن انواع تيپ‌هاي اجتماعي، ظرفيت و توانايي بيشتري دارد. اشعار عامه و بومي سروده‏ها با توجه به تفاوت‌هاي بينادين فرمي و محتوايي نسبت به اشعار كلاسيك، درباري و محافل روشنفكري؛ به واقعيت زندگي تودۀ مردم نزديك‌تر است و ازين رهگذر بستر مناسبي براي مطالعه رفتارهاي اجتماعي به شمار مي رود. از آنجا كه بومي‏سرودها سراينده مشخص ندارند و در موقعيت‏هاي مختلف زندگي از جمله سوگ، سرور، حين انجام كارها و فعاليت‌ها به كار مي‏روند، به سادگي نمي‏توان گفت كه ماهيت آنها زنانه است يا مردانه و يا اينكه زنان و مردان كدام يك نقش فعال‌تري در اين ميان، برعهده دارند؛ اما مي‌توان گونه‏هاي ايفاي نقش، كاركرد و ميزان حضور ايشان را با توجه به انواع اشعار موجود مشخص كرد. اين پژوهش در پي تبيين جايگاه زنان روستايي و دستاوردهاي آنان با توجه به محيط و گروه‌هايي است كه در آن فعالانه زندگي مي‌كنند؛ همچنين نتايج حاصل از آن مي‌تواند به درك بيشتر ما از هستي اجتماعي زنان در مناطق روستانشين كهگيلويه كمك‏كند. در اين پژوهش با استفاده از روش تحقيق ميداني همراه با مطالعات كتابخانه‏اي بومي سروده‏هاي مورد نظر جمع آوري شده و با تكيه بر جامعه شناسي ادبيات از جمله رويكرد جامعه شناسي گلدمن مورد تحليل و بررسي قرار گرفته است. شيوه ارائه مطالب با استفاده از روش توصيفي تحليلي بر اساس مطالعه موردي منطقه كهگيلويه در استان كهگيلويه و بويراحمد بوده است.