بازدارنده‌هاي شخصي و نهادي به‌مثابه زيربناي سقف شيشه‌اي در ارتقاي زنان در سازمان‌ها

حضور زنان در ساختارهاي سازماني بيش از پيش شده است ولي به نسبت در پست هاي ميديريتي كمتر ديده مي شوند. هدف اين پژوهش شناخت بازدارنده‌هاي مكمل سقف شيشه اي در ارتقاي زنان به پست‌هاي مديريتي است. روش پژوهش بر مبناي پارادايم تفسيري، رويكرد استقرايي و روش كيفي مي‌باشد. داده‌هاي پژوهش نيز با ابزار مصاحبه به دست آمد و با استفاده از نرم‌افزار Maxqda10 تحليل آن صورت پذيرفت. همچنين تحليل داده‌ها به كمك تكنيك تحليل مضمون انجام شد. جامعه آماري پژوهش كارمندان و مديران شهرداري تهران و نمونه آن 19 نفر شامل 14 زن و 5 مرد مي‌باشد. يافته‌ها نشان داد كه موانع مشاركت و ارتقاي زنان به‌جز عوامل و فرايندهاي سازماني، بازدارنده‌هاي شخصي و بازدارنده‌هاي نهادي نيز هستند. بازدارنده‌هاي سازماني شامل موانع در فضاي رسمي و فضاي غيررسمي مي‌شود. بازدارنده‌هاي شخصي شامل عوامل خانوادگي، نگرشي و مهارتي زنان و بازدارنده‌هاي نهادي شامل عملكرد دولت و نقش فرهنگ عمومي جامعه مي‌باشد.