نقش شبكه‌هاي خط‌مشي در ارتقاي سلامت اداري سازمان‌هاي دولتي

شبكه‌هاي خط‌مشي يكي از عناصر نوين در حيطۀ خط‌مشي ‌گذاري است؛ شبكه‌ها قادرند پيوندهايي را به‌منظور مشاركت هر چه بيشتر ميان بازيگران خط‌مشي ايجاد كرده و مسير دستيابي به اهداف را براي آنان تسهيل نمايد. با نظر به فرآيند خط ‌مشي گذاري در سيستم اداري كشورمان ايران و گسترش پديدۀ فساد اداري، لزوم وجود شبكه‌هاي خط‌مشي براي رفع اين‌گونه معضلات عمومي و سلامت اداري احساس مي‌شود. هدف پژوهش حاضر بررسي نقش شبكه‌هاي خط‌مشي در ارتقاي سلامت اداري سازمان‌هاي دولتي است. روش پژوهش، روش تحقيق آميخته با طرح متوالي اكتشافي است و جامعۀ آماري پژوهش را بازيگران سازمان‌هاي دولتي گوناگون تشكيل‌ مي‌دهند كه با استفاده از روش نمونه‌گيري متجانس شناسايي و با آن‌ها مصاحبه شده است، پس از بررسي مصاحبه‌ها 160 مضمون اوليه شناسايي شد كه از اين تعداد 21 مضمون پايه، 13 مضمون سازما‌ن‌دهنده و 5 مضمون فراگير استخراج شدند، درنهايت نتايج حاصل از مطالعات كيفي منجر به احصاي الگو و تست آن با استفاده از روش پيمايش شد. نتايج بيانگر اين است كه شبكه‌ها قادرند از طريق گسترش مشاركت و همكاري، برقراري هماهنگي و ارتباط بيشتر ميان افراد، واحدها، بهبود نظارت و كنترل، تأكيد بر ابعاد ساختاري و عوامل اجتماعي و فرهنگي كاركنان در تحقق سلامت اداري گام مؤثري بردارند.