نقش ساختار هاي حكمراني ملي در سياستگذاري ارتقاء سلامت عمومي؛ مطالعه موردي كشورهاي منطقه نورديك

سياستگذاري ارتقاي سلامت عمومي از جمله حوزه هاي مهم سياستگذاري عمومي در كشورهاي مختلف است. جهت گيري سياسي و ساختار نظام حكمراني ارتباط مستقيمي با كيفيت نظام سلامت عمومي كشورهاي مختلف و متعاقباً درجۀ توسعۀ آنها دارد. درجۀ مسئوليت پذيري سياسي اجتماعي دولتها و شهروندان در رابطه با سلامت عمومي در كشورهاي مختلف متفاوت است. بر همين مبنا، هدف اصلي اين پژوهش شناسايي نقش و جهت گيري ساختارهاي حكمراني در كشورهاي نورديك (دانمارك، فنلاند، سوئد و نروژ) و تاثير آن بر نظام سياستگذاري ارتقاء سلامت عمومي در رابطه با درجه بندي مسئوليت پذيري دولت شهروندان است. سوال اساسي پژوهش حاضر اين است كه آيا كشورهاي نورديك در سياستگذاري ارتقاي سلامت عمومي، جهت گيري سياسي ايدئولوژيك مشتركي دارند؟ مقاله بر اين امر تاكيد مي كند كه چهار كشور منطقۀ نورديك هر كدام رويكردهاي سياسي و سياستي متفاوتي را در اين زمينه طرح ريزي كرده اند كه در برخي مسائل اشتراكات و در برخي موارد افتراقاتي دارند. پژوهش بر مبناي روش واكاوي توصيفي كتابخانه اي اين رويكردها را توضيح مي دهد و در نهايت بر مبناي خروجي و نتايج پژوهش و تجربيات كشورهاي نورديك، برخي توصيه هاي سياستي براي بهبود نظام سياستگذاري سلامت عمومي و درمان در جمهوري اسلامي ايران پيشنهاد مي گردد.