بررسي سياست‌هاي كلان حمل ونقل عمومي در شهر تهران؛ ضرورت وجود بسته سياستي هماهنگ

مقاله حاضر سياست هاي كلي حمل ونقل در شهر تهران را از منظر توجه به حمل ونقل عمومي مورد نقد قرار داده و بسته سياستي مطلوب را پيشنهاد مي نمايد. در سالهاي گذشته براساس آمار و اطلاعات، اگرچه گسترش حمل ونقل عمومي در دستور كار شهرداري بوده، اما تسهيل عبورومرور وسايل نقليه شخصي، منابع بيشتري را بخود اختصاص داده است. درنتيجه براساس نظريه انتخاب عقلايي و فرض انسان اقتصادي كه براي بيشنيه كردن رضايتمندي خود به هزينه فايده دست مي زند، افراد عموما استفاده از خودروي شخصي را بر حمل ونقل عمومي ترجيح ميدهند. سياست مطلوب، حركت به سمت حمل ونقل عمومي پايدار خواهد بود. اين مقاله، اصلاح وضعيت حمل ونقل را در درجه نخست نيازمند تغيير نگرشي در سياستگذاران دانسته و در وهله دوم وجود يك بسته سياستي هماهنگ را ضروري ميداند؛ چراكه انجام پاره اي اصلاحات در عين حال ثابت بودن برخي متغيرهاي ديگر، نه تنها وضعيت را بهبود نمي بخشد، بلكه فشار مضاعف بر مردم و منابع وارد ميسازد. بنابراين هماهنگي در اجراي عناصر بسته سياستي در ارتباط با يكديگر، كليد موفقيت آن خواهد بود.