اثربخشي درمان شناختي رفتاري بر شدت درد و سبك‌هاي مقابله با استرس بيمارن مبتلا به زخم معده

زمينه و هدف: بيماران با علائم اختلالات و زخم‌هاي دستگاه گوارش تعداد زيادي از مراجعين به كلينيك‌هاي عمومي و داخلي را تشكيل مي‌دهند و مطالعات اوليه زخم معده، نقش عوامل روان‌شناختي را در توليد زخم معده مستعد نشان داده‌اند. هدف اين پژوهش تعيين ميزان اثربخشي درمان شناختي رفتاري بر شدت درد و سبك‌هاي مقابله با استرس بيمارن مبتلا به زخم معده بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع مداخله‌اي با طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود. جامعه آماري، كليه بيماران مبتلا به زخم معده مراجعه‌كننده به مراكز درماني دولتي شهر تهران در زمستان 1397 بود. از بين افراد داوطلب شركت در پژوهش، سي نفر از بيماران مبتلا به زخم معده به شيوه نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند و به ‌صورت تصادفي در گروه آزمايش و گروه كنترل (هر گروه پانزده نفر) قرار گرفتند. ابزارهاي سنجش شامل پرسش‌نامه شدت درد مك‌گيل (2000) و سبك‌هاي مقابله اندلر و پاركر (1990) بود. آزمودني‌هاي گروه آزمايش در هشت جلسه 90‌دقيقه‌اي درمان شناختي رفتاري شركت كردند. آزمودني‌هاي گروه كنترل در اين مدت درمان روان‌شناختي دريافت نكردند. براي تحليل داده‌ها، از روش تحليل واريانس آميخته همراه با اندازه‌گيري مكرر و آزمون‌هاي تعقيبي استفاده شد. ملاحظات اخلاقي: اين مطالعه با شناسه IR.IAU.K.REC.1397.85 به تصويب كميته اخلاق در پژوهش دانشگاه آزاد اسلامي واحد كرج رسيده است. يافته ها نتايج نشان داد درمان شناختي رفتاري منجر به افزايش سبك مقابله مسئله‌مداري (0.01 ‌P) و كاهش سبك‌هاي مقابله هيجان‌مدار (0.01 P) و اجتنابي (0.01 P) شد. همچنين ميانگين نمرات شدت درد در مقايسه با گروه كنترل كاهش يافت (0.01 P). نتيجه گيري: مي‌توان نتيجه گرفت درمان شناختي رفتاري بر شدت درد و سبك‌هاي مقابله با استرس در بيمارن مبتلا به زخم معده مؤثر بود