بررسي اثر تضعيف تنفسي القا‌شده با تركيب مرفين و بنزوديازپين‌ها به وسيله آناليز الگوي تنفسي در موش صحرايي

زمينه و هدف: داروهاي خانواده اپيوئيدي و بنزوديازپيني در موارد مختلف در بيماران به صورت هم‌زمان استفاده مي‌شوند. با توجه به تأثيرات تضعيف‌كنندگي هر دو دسته دارويي، در اين مطالعه ميزان تضعيف تنفسي حاصل از چند بنزوديازپين‌هاي پرمصرف در بالين در صورت مصرف هم‌زمان با مورفين بررسي شده است. مواد و روش ها: هفتاد سر موش صحرايي نر نژاد ويستار به طور تصادفي در ده گروه كنترل، مرفين، ميدازولام، ديازپام، لورازپام، آلپرازولام، مرفين ميدازولام، مرفين ديازپام، مرفين لورازپام و مرفين آلپرازولام تقسيم شدند. 15دقيقه بعد از تزريق داخل‌صفاقي داروها، سيگنال تنفس به وسيله دستگاه پلي‌تيسموگرافي ثبت شد. الگوي تنفسي به وسيله پارامترهاي تنفسي شامل ميانگين فواصل بين تنفسي و تعداد تنفس، همچنين ضريب تغييرات و بي‌نظمي فواصل بين تنفس ارزيابي شد. ملاحظات اخلاقي: اين پژوهش در كميته اخلاق دانشگاه علوم‌پزشكي اراك تأييد و با شماره IR.ARAKMU.REC.1397.327 ثبت شده است. يافته ها: آناليز داده‌هاي تنفسي نشان داد كه تزريق دُز ضد اضطرابي آلپرازولام و تركيب مرفين آلپرازولام و مرفين ميدازولام باعث تغيير در الگوي تنفس مي‌شود، كه با كاهش تعداد تنفس و افزايش فواصل بين تنفس‌ها در اين حيوانات در مقايسه با گروه كنترل همراه بود. همچنين بررسي نتايج نشان داد تزريق مرفين ميدازولام سبب افزايش در تغييرپذيري الگوي تنفس مي‌شود كه با افزايش بي‌نظمي و كاهش ضريب تغييرات فواصل بين تنفس همراه بود. نتيجه گيري: نتيجه مطالعه نشان داد كه تزريق تركيب مرفين ميدازولام در كوتاه‌مدت، الگوي تنفسي را با شدت بيشتري در مقايسه با تركيب مرفين با ساير بنزوديازپين‌ها تغيير مي‌دهد.