نماز و روزه كثير السفر با سرعت غير متعارف

No Title

حكم اولي افرادي مانند كرايه دهندگان چارپايان (مكاري)، شتربانان (جمال(، پيك هاي نامه بر (بريد) و رانندگان، اتمام نماز و گرفتن روزه است؛ اما در روايت هاي معتبره براي اين حكم، تقييدي مطرح شده است، به اين صورت كه اگر اين افراد در سير خود سرعت غير متعارفي را در پيش بگيرند كه در اصطلاح روايت ها به اين حالت حركتي «الجد في السير» گفته مي شود بايد نماز خود را قصر بخوانند و افطار كنند. برخي از فقيهان نسبت به اين روايت ها ادعاي اعراض كرده و بر طبق آن فتوا نداده اند. اين نوشتار در صدد بررسي سندي و دلالي روايات «الجد في السير» و ادعاي اعراض اصحاب از آنهاست. نوشتار پيش رو با روش كتابخانه اي و اسنادي و اجتهادي با بررسي نظرهاي گوناگون در اين باره به اين نتيجه مي رسد كه با توجه به صحت روايت هاي اين مساله و عدم اعراض اصحاب از فتواي بر طبق اين روايت ها بايد روايت هاي اوليه اي را كه دلالت بر تمام بودن نماز افراد پيش گفته دارند به وسيله اين روايت ها تقييد كرد؛ در نتيجه اين افراد در صورتي كه به طور معمول و با سرعت متعارف به سفر مي روند، نمازشان تمام و روزه شان صحيح است؛ اما در صورتي كه با سرعت غير متعارف حركت مي كنند، نمازشان حتي در منزل هم شكسته است و روزه خود را نيز بايد افطار كنند.

No abstract