چكيده فارسي :
در روايات فراواني، از واژه «لعن» درباره بعضي از كارها استفاده شده است. انديشمندان فقه و اصول در دلالت اين واژه بر حرمت بر سه باورند: اشتراك معنوي لعن ميان حرمت و كراهت، تفصيل ميان اخبار از لعن و انشاي لعن و ظهور لعن در حرمت. در مقاله حاضر، ديدگاه اشتراك معنوي و ديدگاه تفصيل مورد مناقشه قرار مي گيرد و با توجه به معناي لغوي لعن، موارد استعمال آن در قرآن و روايات و اينكه روايات مشتمل بر لعن در كلمات فقها به عنوان دلايل حرمت ذكر شده اند ديدگاه سوم پذيرفته شده است. به طور كلي، با بررسي آثار متقدمان آشكار مي شود كه ظهور لعن در حرمت نزد آنان از مسلمات بوده و در موارد زيادي با استناد به روايات لعن، فتوا به حرمت داده اند و تشكيك در دلالت لعن بر حرمت معمولا در آثار متاخران، پس از شيخ انصاري آغاز شده است.
