ضوابط دخالت نظام اسلامي در عرصۀ خصوصي شهروندان از منظر فقه سياسي شيعه

اين نوشته در جستجوي پاسخ به اين پرسش است كه از منظر فقه شيعه، ضوابط دخالت نظام اسلامي در عرصۀ خصوصي شهروندان كدام است؟ اين مهم، با بهره از روش اجتهاد و بدون ورود به ريزه‌كاري‌هاي آن انجام شده و بر اين امر تأكيد شده است كه با توجه به مباني و اصولي چون لزوم حفظ كرامت انسان، وجوب حفظ آبروي مو من، حرمت تفتيش از زندگي ديگران و وظيفه دولت اسلامي در حفظ امنيت رواني، جاني و مالي شهروندان، اصل، عدم دخالت كارگزاران نظام اسلامي در زندگي شخصي و محرمانه شهروندان است و اگر هم در مواردي جواز ورود صادر مي‌شود، به‌واقع، امري عمومي است و حوزۀ خصوصي تلقي نمي‌شود، پس مسائل و اموري كه به حفظ اسلام و نظام اسلامي، مصالح عمومي، امنيت جامعه، استقلال و منافع ملي مرتبط است، كارگزاران تنها با طي مراحل قانوني، در چارچوب مقررات ويژه، با رعايت عدالت و به مقدار ضرورت، آن‌هم در خصوص همان مسئله‌اي كه مجوز دارند، حق دخالت در عرصه خصوصي شهروندان را دارند، امري كه عقل سليم، شرع و قواعد فقهي ازجمله قاعدۀ بنيادين اهم و مهم، به آن حكم مي‌كند.

No abstract