اجراي اصل دوم متمم قانون اساسي در مجلس دوم مشروطه

با پافشاري اهل شريعت و با حمايت فقهاي نجف اصل دوم متمم قانون اساسي مشروطه تصويب شد. در مجلس اول دشواري‌هاي تشكيل مجلس، گردآمدن ديرهنگام نمايندگان شهرها و حوادث استبداد صغير مانع از تشكيل هيئت اصل طراز شد. با آغاز نخستين كوشش‌ها براي اجراي اصل دشواري‌هاي آن بيشتر آشكار مي‌شد. برخي از اين دشواري‌ها در نحوه تنظيم اصل نهفته بود و برخي زمينه‌هاي اجتماعي داشت. درباره نحوه انتخاب فقهاي اصل طراز بحث‌هاي مهمي در مجلس درگرفت و ديدگاه‌هاي مختلفي بروز كرد. فقها تعداد بيست نفر را به مجلس معرفي كردند؛ اما اولين مانع در اجراي اين اصل استعفاي بسياري از فقهاي منتخب مجلس بود كه حاضر به سكونت در تهران و ترك حوزه‌هاي درس خود نبودند. بااين‌وجود اين اصل، برخلاف تصور رايج، در مجلس دوم اجرا شد. در اين مقاله با استناد به اسناد و مدارك تاريخي بحث‌هايي كه در اطراف اين اصل در مجلس دوم پديدار شدند بحث و بررسي خواهند شد و خواهيم گفت كه بررسي اين اصل صرفاً موضوعي تاريخي نيست بلكه مي‌توان از برخي مطالب آن درس‌هايي ازجمله براي انتخاب اعضاي شوراي نگهبان گرفت.

No abstract