مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - بررسي عوامل موثر بر طلاق در دهه اخير (مرور سيستماتيك)

چكيده فارسي :

نرخ طلاق در سالهاي گذشته بهطور چشمگيري افزايش يافته است. مقاله حاضر با توجه به دستاوردهاي پژوهشهاي انجام‌گرفته طي دهه اخير، به‌دنبال يافتن مهم‌ترين عوامل مؤثر بر طلاق در ايران است. نوع مطالعه، مروري سيستماتيك بر مطالعات ثبتشده در دهه اخير (از سال 90 تا 98) درباره علل و عوامل طلاق است. بدينمنظور، در پايگاههاي اطلاعاتي مركز اطلاعات علمي جهاد دانشگاهي (SID)، پايگاه مجلات تخصصي نور (Noormags)، بانك اطلاعات نشريات كشور (Magiran) و پرتال جامع علوم انساني (Ensani)، با كليدواژههاي علل و عوامل طلاق، جستجو صورتگرفت كه حاصل آن 90 مقاله بود. با كنارگذاشتن مقالات تكراري و كمتر مرتبط در دوره زماني مشخص، 41 مقاله، شرايط حضور در اين تحقيق را دارا بودند. يافتهها نشان داد كه عوامل فردي (شخصي، شخصيتي، جمعيتشناختي و جسمي) و عوامل فرهنگي- اجتماعي، اقتصادي، قانوني و موقعيتي در ايجاد طلاق نقش دارند. بهعلاوه، توجه به آمادگيهاي دروني و تغييرات فرهنگي و اجتماعي در سطح گسترده نيز مزيد علت شده و باعث افزايش روزافزون طلاق گرديده است. افزونبرآن، فرهنگ و عوامل شخصي و شخصيتي نشأتگرفته از فرهنگ را ميتوان به‌عنوان عامل مستعدساز، در رأس عوامل پديدآورنده طلاق بهشمار آورد.براساس نتايج به‌دستآمده، عوامل زمينهساز(فرهنگ و فاكتورهاي شخصي و شخصيتي ناشي از فرهنگ)، از مهم‌ترين عواملي است كه ميتوان با اصلاح آنها، سير پيشرفت طلاق را كاهش داد و اميد به پايداري و ثبات در زندگي زناشويي را بالا برد. عواملي مثل روابط نادرست بين زوجيني و اقتصاد، از نوع آشكارساز بوده و درنهايت، قوانين و عوامل موقعيتي را تداومبخش آن دانسته كه در بهنتيجهرساندن زوجين به طلاق موثر است.