عنوان مقاله :
سمن‌ها و توانمندسازي زنان در ايران و بنگلادش
پديد آورندگان :
كرمانيان، رقيه فاقد وابستگي سازماني , مركز مالميري، احمد مركز تحقيقات مجلس شوراي اسلامي، تهران، ايران , زارعي محمودآبادي، حسن دانشگاه ميبد، ميبد، ايران , بنايي، بنت الهدي دانشگاه باقرالعلوم عليه السلام، قم، ايران
كليدواژه :
سمن‌ها , توانمندسازي , توانمندسازي حقوقي زنان
چكيده فارسي :
اساس شكل‌گيري و قدرت يافتن سمن‌ها بر كاستن از اختيارات دولت‌ها در حوزه‌هاي مختلف، استوار بوده است. از مهم‌ترين اين حوزه‌ها، حوزه زنان و موضوع توانمندسازي حقوقي آنان است. يكي از كشورهايي كه در راستاي توانمندسازي حقوقي زنان به موفقيت‌هاي چشمگيري دست يافته، كشور بنگلادش است. بر اين اساس، مسئله اصلي اين پژوهش، بررسي تفاوت‌هاي دو كشور ايران و بنگلادش در توانمندسازي حقوقي زنان به‌لحاظ ظرفيت‌هاي سمن‌هاست. به اين منظور، نظريه توانمندسازي حقوقي مارگارت شولر با استفاده از بخش‌هايي از نظريه استفن گلوب، به‌عنوان چارچوب مفهومي اين تحقيق استفاده شد. در اين چارچوب مفهومي، با استفاده از روش اسنادي، داده‌هاي مرتبط با موضوع پژوهش تحليل گشت. اين پژوهش درنهايت به اين نتيجه رسيد كه اصلي‌ترين تفاوت ميان بنگلادش و ايران، در شاخص‌هاي ابتكارات، محتوا و درخواست است. سمن‌ها در بنگلادش با اجراي برنامه‌هاي هدفمند، در جهت تغيير محتواي قانون گام برداشتند و مهم‌تر آنكه سازكارهايي را براي اطمينان از اجراي صحيح قوانين حامي‌حقوق زنان اتخاذ كردند؛ اما در ايران اين سازكارها به حاشيه رفته يا شكست خورده است. وابسته نبودن سمن‌ها در بنگلادش و درمقابل نيمه‌دولتي بودن سمن‌ها در ايران و تغيير ماهيت آنها از اصلاح گر به حمايت گر را مي‌توان ريشه اين تفاوت‌ها بيان كرد.
چكيده لاتين :
No abstract
عنوان نشريه :
مطالعات فرهنگي اجتماعي حوزه
