ارزيابي رابطۀ ميان دماي سطح زمين و نسبت سطح برف با استفاده از داده‌هاي سنجش از دور (مطالعۀ موردي: حوضۀ آبخيز كسيليان)

دماي سطح زمين بر ميزان تغييرات مكاني و زماني برف پشته‏ها به عنوان يكي از اجزاي مهم بيلان آبي اثر مي‏گذارد... به‌رغم سهولت دسترسي به داده‏هاي سنجش از دور، نظير محصولات ماهوارۀ موديس در پايش و ارزيابي اثر دماي سطح زمين بر مساحت پوشش برفي گاهي به دلايلي سري پيوستۀ آن موجود نيست. به منظور غلبه بر اين محدوديت، با استفاده از روابط رگرسيوني، ارتباط دماي سطح زمين و گسترۀ پوشش سطح برف در هر 8 روز و به صورت ميانگين ماهانه طي سال‏هاي 1382 تا 1394 ارزيابي شد. نتايج به‌دست‌آمده نشان داد حداقل و حداكثر ميانگين سالانۀ درصد پوشش سطح برف در حوضۀ كسيليان به‏ترتيب در سال‏هاي 1388 و 1390 برابر با ‌5.86 و ‌20.32 درصد و همچنين، ميزان ميانگين سالانۀ دماي حداقل و حداكثر سطح زمين در سال‏هاي 1383 و 1389 برابر با 17.65 و 21.1 درجۀ سانتي‏گراد است. بررسي الگوي تغييرات دو متغير طي دورۀ مطالعاتي نشان داد تغييرات سطح پوشش برف نسبت به دماي سطح زمين به‏صورت معكوس و به‌‌تدريج در حال افزايش است. همچنين، نتايج نشان داد در رگرسيون تواني، مقادير NSE براي شبيه‏سازي ميزان درصد پوشش سطوح برفي، ، RMSE و Bias به‌ترتيب برابر 0.6، 0.64، 9.88 و 2.14 است. اين ضرايب در رگرسيون خطي به‌ترتيب برابر با 0.16، 0.47، 14.37 و 86.32 به دست آمد. بنابراين، مطالعۀ حاضر مي‏تواند براي برآورد پوشش سطح برف و بازسازي نواقص آماري موجود در تصاوير ماهواره‏‏اي مؤثر باشد.