پهنه‌بندي مكاني شاخص كيفي آبخوان شمال شرقي دشت بيجار و مقايسۀ كيفيت آب با روش‌هاي مختلف

با توجه به اينكه كيفيت آب شرب در سلامتي انسان‏ها نقش مهمي دارد، بايد كيفيت آب آبخوان‏ها به‏عنوان اصلي‏ترين منبع تأمين آب شرب تجزيه‏وتحليل شود. هدف از مطالعۀ حاضر، بررسي كيفيت آب‏هاي زيرزميني استفاده‌شده براي شرب در شمال شرقي دشت بيجار با شاخص GQI با استفاده از نرم‏افزار ArcGIS است. محدودۀ مطالعاتي آبخوان دشت بيجار يكي از آبخوان‏هاي استان كردستان است كه منبع آب شرب قسمتي از شهر بيجار و بيش از 12 روستا را تأمين مي‏كند. شاخص كيفيت آب شرب با استفاده از چهار روش GQI، GQI-GA، GQI-FL-GA و GQI-FG براي اين آبخوان تهيه شده و سپس، به‏منظور صحت‌سنجي و مقايسۀ نتايج چهار روش يادشده از ضريب همبستگي (r) و جذر ميانگين مربعات خطا (RMSE) استفاده شد. بر اساس نتايج به‏دست‏آمده، روش GQI-FL-GA با ضريب همبستگي 0.89 و RMSE 0.01 بهترين نتايج و روش GQI-FG با ضريب همبستگي 0.86 و RMSE 0/11 ضعيف‏ترين نتايج را ارائه دادند. بر اساس روش شاخص كيفي آب 91.2 درصد از دشت كيفيت مناسب داشته و 8.8 درصد باقي منطقه كه بيشتر بخش‏هاي شمال شرقي (خروجي دشت) بوده و كيفيت قابل قبول دارد.