بررسي عوامل مهم و مؤثر بر فرسايش خاك و رسوب‏ زايي رودخانۀ شيرين‌دره با بهره‏ گيري از رويكردهاي سنجش از دور و GIS

هدف از انجام پژوهش حاضر، به‌كارگيري و تبيين كاربرد و اهميت تصاوير چندزمانۀ (تكرار زماني) ماهواره‏اي لندست در بارزسازي تغييرات حريم (بستر و كرانه‏ها) رودخانۀ شيرين‌دره به منظور ارزيابي تغييرات مورفولوژي رودخانه بوده است. ارزيابي ميزان توسعۀ بستر عمومي و فعال، نوع رودخانه و تغيير شكل‏هاي رود طي سال‌هاي 1995 تا 2019 در پنج دورۀ ارزيابي شامل 1995 تا 2005 (دورۀ اول)، 2005 تا 2010 (دورۀ دوم)، 2010 تا 2015 (دورۀ سوم)، 2015 تا 2017 (دورۀ چهارم) و 2017 تا 2019 (دورۀ پنجم) شده است. از مدل‏هاي تعيين فرسايش‏پذيري تجربي EPM و MPSIAC براي برآورد تغييرات رودخانه استفاده شده است. مدل EPM بر پايۀ اصل امتيازدهي به دو متغير اصلي شامل شدت و ميزان فرسايش و رسوب‏زايي، اقدام به بررسي ميزان فرسايش‏پذيري حوضۀ آبريز كرده و مدل MPSIAC از تأثير و نقش 9 عامل مهم و مؤثر بر فرسايش خاك و رسوب‏زايي حوضۀ آبريز براي برآورد وضعيت رسوب‌دهي و فرسايش بهره مي‏گيرد. طبق نتايج به‌دست‌آمده مشخص شد كه حوضۀ آبريز شيرين‌دره رسوب‌دهي كلي 83140.3 مترمكعب بر سال و رسوب‌دهي در سطح برابر با 217909.94 تن بر سال براي مدل EPM دارد. همچنين، مقادير 750.95 مترمكعب بر سال و رسوب‌دهي در سطح برابر با 658509.5 تن بر سال توسط مقدار تحويل رسوب 38.02 براي مدل MPSIAC است. همچنين، با انجام اعتبارسنجي مدل‏هاي تجربي مشخص شد كه نتايج مدل MPSIAC نسبت به EPM در مورد حوضۀ بررسي‌شده دقت بيشتري داشته است.