تأثير ربات هاي اجتماعي در آموزش و توانبخشي كودكان طيف اُتيسم در ايران

هدف از پژوهش حاضر، به كارگيري عملي ربات‌هاي انسان‌نما به عنوان دستيار درمانگر در ارتقاي مهارت‌هاي اجتماعي و شناختي كودكان مبتلا به اتيسم به عنوان يكي از اولين گروه‌هاي به كارگيرنده‌ي اين فن‌آوري در ايران است. جهت نيل به اين مقصود، بازي‌هاي آموزشيدرماني متنوعي تدوين شده و در چند قالب بر روي كودكان اتيستيك پياده‌سازي شده است: الف( بررسي مقبوليت ربات‌ها در ميان كودكان و مطالعه عملكرد آ نها در بازي تقليدهاي حركتي درشت و ريز، ب( بررسي تأثير حضور ربات به عنوان دستيار معلم در آموزش موسيقي به كودكان طيف اتيسم )در برنامه مداخلات انفرادي( با هدف ارتقاي مهارت‌هاي اجتماعي و شناختي آنها، و پ( مطالعه‌ي اثربخشي استفاده از ربات‌ها در افزايش مهارت‌هاي اجتماعي كودكان عملكرد بالا )در برنامه‌ي مداخلات گروهي دو نفره(. مجموعه نتايج به دست آمده در اين پژوهش، حاكي از مقبوليت 70 درصدي ربات‌ها در اولين تعامل كودكان اتيستيك با آ نها بوده است. ارتقاي هر دو گروه كودكان عملكرد بالا و پايين در زمينه‌ي مهارت‌هاي تقليدي ريز، توجه اشتراكي و ارتباط؛ كاهش نشانگان اتيسم شركت كنندگان، ارتقا و ماندگاري مهارت‌هاي اجتماعي كودكان عملكرد بالا؛ و كاهش رفتارهاي ناسازگارانه در كودك با عملكرد پايين از اهم يافته‌هاي اين پژوهش است.