بهينه سازي جانمايي توربين ها در مزرعه باد

امروزه با توجه به كاهش سوخت‌هاي فسيلي و اعمال مديريت در بهره‌برداري از آ نها، استفاده از انرژي باد به عنوان يكي از كاراترين منابع انرژي تجديدپذير در حال افزايش است و در سال‌هاي گذشته، طراحي، ساخت و بهينه‌سازي مزارع باد، كه شامل مجموعه‌اي از توربين‌ها در يك مزرعه مي‌باشند، توسعه بيشتري يافته است. در اين مقاله به جانمايي توربين‌ها در مزرعه باد پرداخته شده و تاثير موقعيت آنها بر توان خروجي مجموعه مورد بررسي قرار مي گيرد. بدين منظور، زميني مربعي شكل در نظر گرفته شده است و با داشتن اطلاعات مربوط به چگونگي وزش باد و سرعت آن در هر جهت، محل بهينه قرارگيري توربين‌هاي باد در مزرعه با استفاده از الگوريتم‌هاي بهينه‌سازي استخراج خواهد شد. هدف اصلي پژوهش، افزايش مجموع توان دريافتي از توربين‌هاي مزرعه، براساس تغيير در موقعيت توربين‌ها مي‌باشد. اين مساله بهينه‌سازي با قيودي همچون حداكثر تعداد توربين‌ها در يك مزرعه، حداقل فاصله بين توربين‌هاي مزرعه و ابعاد كلي مزرعه همراه خواهد بود. براي حل اين مساله بهينه‌سازي، از دو روش الگوريتم ژنتيك و الگوريتم ازدحام ذرات استفاده شده و نتايج با هم مقايسه شده‌اند. بررسي نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد توان دريافتي از توربين‌هاي جايابي شده در مزرعه باد، نسبت به كارهاي قبلي افزايش يافته است.