اهميت استفاده از مدل احتراقي و زيرشبكه‏‌ي مناسب به‌منظور مدل‌سازي الگوي جريان در آتش استخري بزرگ‌مقياس

در اين مقاله به كمك روش شبيه‌سازي گردابه‌هاي بزرگ رفتار آتش استخري بزرگ مقياس مورد بررسي قرار گرفته است. به منظور بررسي كارايي مدل‌هاي احتراقي مختلف در شبيه‌سازي آتش و همچنين بررسي سازگاري مدل احتراقي با مدل زيرشبكه، دو مدل احتراقي اضمحلال گردابه و سينتيك سريع در دو حالت مدل زيرشبكه اسماگورينسكي و تك معادله‌اي، مورد ارزيابي قرارگرفته شد. در حالت كلي مدل احتراقي سينتيك سريع با پيش بيني بيش از حد احتراق، ميزان سرعت و دما را مقداري بيشتر از نتايج تجربي مدل مي كند، اما مدل احتراقي اضمحلال گردابه به علت استفاده از زمان مشخص ه اغتشاشي و نفوذ مي‌تواند احتراق را دقيق‌تر مدل كند و در نتيجه نتايج ميدان سرعت و دما را دقيق تر پيش بيني مي‌كند. همچنين مدل احتراقي اضمحلال گردابه در حالتي كه از مدل زيرشبكه تك معادله‌اي استفاده شود، بهترين مدل در پيش بيني ميدان سرعت است به نحوي كه در مقاطعي از ميدان حل با اختلاف حدود 10 5 درصد در محدود ه نتايج تجربي قرار مي‌گيرد، اما مدل احتراقي سينتيك سريع بر خلاف مدل اضمحلال گردابه زماني كه با از مدل زيرشبكه اسماگورينسكي استفاده شود، نتايج بهتري ارائه مي‌دهد و زمان يكه با مدل زيرشبكه تك معادله‌اي به كار رود، نتايج ميدان سرعت را با دقت پائين‌تري، مدل مي‌كند.