گمانه هاي جواز اباحه گري خطابيه و مواجهه امام صادق (ع) با آن

Speculations of Khatābiyah Apostasyand Imam Sadegh's Confrontation with it

ابوالخطاب (متوفاي 138) مهم ترين غالي باورمند به اباحه گري در زمان امام صادق(ع)، رهبر و پايه گذار گروه خطابيه است. اين گروه مشهورترين، تاثيرگذارترين و بادوام ترين گروه هاي غاليانه در دوره حضور امامان بودند. خطابيه مانند ابوالخطاب، اباحه گر و شريعت گريز بودند. اين پژوهش كه با روش توصيفي- تحليلي سامان يافته، درصدد پاسخ گويي به اين سوال است كه چه گمانه هايي منجر به اباحه گري ابوالخطاب شد و امام صادق(ع) با خطابيه چگونه برخورد كرد؟ در بررسي منابع متقدم تاريخي، حديثي و فرقه شناختي مشخص شد كه ابوالخطاب و پيروانش با اين گمانه كه معرفت امام يا شناخت حق مكلفين را از انجام وظايف ديني بي نياز مي كند و با اين تصور كه واجبات و محرمات قابل تاويلند، اباحه گر شده اند. امام صادق(ع) گمانه هاي نادرست آنان را با جديت زير سوال برد و از هم نشيني و همراهي با آنان نهي كرده است. ايشان در مواردي خطابيه را لعن كرده، از آنان بيزاري جسته است.

Abū l-Khaṭṭāb (died in 138), the leader and founder of Khatābiyah group, is the most important exaggerator who ignored the Islamic teachings in the era of Imam Sadegh. This group is the most well-known and lasting exaggerators in the eras of imams. Like Abū l-Khaṭṭāb, Khatābiyah group is ignorant to Islamic teachings and apostate. Using a descriptive-analytical research method, this research is to answer this question that what hypotheses formed Khatābiyah's apostasy and how Imam Sadegh (A.S) confronted with this group? By investigating the early historical, narrative, and sectarian sources, it was revealed that Abū l-Khaṭṭāb and his followers proposed that knowing the Imam would relieve the obliged person's burden from fulfilling their religious duties and they imagined that the religious obligations and prohibitions are interpretable. Thus, they became apostate. Imam sadegh questions their false speculations critically and prohibited people from being in touch with them. On occasions, Imam Sadegh had cursed and disgusted Khatābiyah.